Adam Janik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Antoni Janik
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1913
Nowy Sącz

Data śmierci

13 stycznia 1991

Zawód, zajęcie

lekarz (chirurg), ratownik górski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata

Adam Antoni Janik (ur. 26 marca 1913 w Nowym Sączu, zm. 13 stycznia 1991) – polski lekarz (chirurg), członek Armii Krajowej, ratownik górski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1937 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w 1945 roku uzyskał stopień doktora[1]. Podczas II wojny światowej pracował jaki lekarz w gminie Trzciana. Był również członkiem Armii Krajowej (ps. Wilczur, Klon) - przeprowadzał szkolenia personelu medycznego w oddziałach partyzanckich oraz udzielał pomocy rannym. Po zakończeniu walk pracował w Szpitalu Św. Łazarza w Krakowie (1945-1951) oraz pełnił funkcje asystenta w II Klinice Chirurgii krakowskiej Akademii Medycznej (1948-1951). Specjalizował się w chirurgii urazowwej oraz neurochirurgii - w tym zakresie odbył staże naukowe m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii (1957) oraz Austrii (1959).

W 1952 roku objął stanowisko ordynatora Oddziału Chirurgii Szpitala Miejskiego w Rabce, którą to funkcję sprawował aż do śmierci. Na początku lat 60. XX wieku nawiązał współpracę z Grupą Podhalańską GOPR - najpierw w zakresie szkoleń, a następnie najpierw jako lekarz Grupy (1960-1965) oraz lekarz naczelny GOPR (1965-1970). W 1961 roku został ratownikiem górskim. Był jednym z organizatorów współpracy GOPR z lotnictwem sanitarnym, w szczególności ze śmigłowcami.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, przewodnicząc Kołu Terenowemu w Rabce w latach 1957–1983, Towarzystwa Chirurgów Polskich (członek Zarządu Oddziału Krakowskiego w latach 1975-1979, członek honorowy od 1984 roku), Komisji Urazów Ośrodkowego Układu Nerwowego Polskiej Akademii Nauk (od 1972) oraz ZBOWiD (od 1972). Opublikował 12 artykułów z dziedziny neurochirurgii i chirurgii urazowej.

W uznaniu zasług został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką „Zasłużony Lekarz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, Odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, Honorową Odznaką PTL, Złotą Odznaką GOPR oraz Medalem "Zasłużony dla Uzdrowiska Rabka”. W 2017 roku został pośmiertnie odznaczony Medalem "Sprawiedliwy wśród Narodów Świata"[2].

Miał dwoje dzieci. Jego syn, Robert Janik (1941-2023) również był lekarzem, a w latach 1993-1998 pełnił funkcję naczelnika TOPR, a córka Małgorzata Janik-Trella - urzędnikiem samorządowym i pracownikiem socjalnym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Becela 1987 ↓, s. 248.
  2. * Piotr Subik: Łzy wzruszenia płynęły w żydowskim muzeum. dziennikpolski24.pl, 2017-07-01. [dostęp 2023-04-11]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]