Adam Kłodziński (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Adam Kłodziński (ur. 17 października 1877 w Kętach, zm. 6 grudnia 1945 w Krakowie) – historyk mediewista, teoretyk dydaktyki historii. Jego bratem był Abdon Kłodziński.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, doktorat 1907 (promotor Stanisław Smolka). Uczył w gimnazjach Krakowa, Cieszyna i Jarosławia. wykładowca dydaktyki historii na Studium Pedagogicznym UJ w latach 1922-1934. Od 1920 współpracownik Komisji Historycznej PAU. Zajmował się historią średniowiecza polskiego.

Materiały archiwalne Adama Kłodzińskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-45[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rokowania polsko-brandenburskie w r. 1329, 1904.[2]
  • Z dziejów Śląska Górnego: wykłady, wygłoszone we Wrocławiu, w Berlinie, Poznaniu i Gnieźnie, 1914[3].
  • Z zagadnień dydaktyki historyi, 1918[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-01-30].
  2. Adam Kłodziński, Rokowania polsko-brandenburskie w roku 1329 [online], polona.pl [dostęp 2020-05-10].
  3. Adam Kłodziński, Z dziejów Śląska Górnego : wykłady, wygłoszone we Wrocławiu, w Berlinie, Poznaniu i Gnieźnie [online], polona.pl [dostęp 2020-05-10].
  4. Adam Kłodziński, Z zagadnień dydaktyki historyi [online], polona.pl [dostęp 2020-05-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]