Adam Wiśniewski (pallotyn)
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Misjonarz, opiekun trędowatych w Indiach | |
| Okres sprawowania |
1962–1987 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
3 czerwca 1939 |
Adam Wiśniewski (ur. 13 kwietnia 1913 w Dębinach[1], zm. 13 lipca 1987 w Jeevodaya w Indiach) – ksiądz pallotyn, dr nauk medycznych, misjonarz, opiekun trędowatych w Indiach.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Adam Wiśniewski nauki gimnazjalne pobierał u pallotynów w Sucharach i Wadowicach w latach 1926–1931. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 1934–1940 w Kleczy Dolnej, Wadowicach i w Ołtarzewie. Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1939 w Warszawie z rąk abp. Stanisława Galla.
W czasie II wojny światowej ks. Wiśniewski był duszpasterzem w Warszawie w pallotyńskich domach przy ul Skaryszewskiej i ul. Długiej. Działał w konspiracji, pełniąc obowiązki kapelana batalionu AK im. Stefana Czarneckiego, posługując się pseudonimem „Łukasz”.
Ks. Wiśniewski studiował też medycynę na tajnych kompletach. Po zakończeniu wojny kontynuował studia medyczne w Krakowie i Poznaniu. 27 czerwca 1947 ks. Wiśniewski uzyskał dyplom lekarza, a 13 lutego 1951 – stopień doktora nauk medycznych.
Posługiwał jako kapłan i jako lekarz, jednocześnie starając się o wyjazd na misje zagraniczne. Założył bezpłatną poradnię dla matki i dziecka w Poznaniu, otaczał również opieką medyczną współbraci pallotynów w Ołtarzewie i Otwocku. Organizował też dni skupienia dla służby zdrowia.
W 1950 ks. Adam Wiśniewski uzyskał zgodę Stolicy Apostolskiej na wykonywanie praktyki lekarskiej zarówno w kraju, jak i na misjach. Interesował się szczególnie metodami leczenia trądu. W 1959 wyjechał początkowo do Paryża, a następnie do Lyonu, aby studiować medycynę tropikalną. Po krótkim pobycie w Kamerunie ks. Wiśniewski wyjechał w 1962 do pracy w Indiach, gdzie w roku 1969 założył charytatywne centrum medyczne i edukacyjne dla trędowatych i dzieci z ich rodzin o nazwie Jeevodaya. Zmarł tamże 31 lipca 1987 i tam został pochowany.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liber mortuorum - Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek [online], libermortuorum.pl [dostęp 2024-05-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James Anchukandatil, Like the Mustard Seed. History of the Pallottine mission in India, Nagpur 2001, s. 77.
- Janusz Dyl, Pallotyni w Polsce w latach 1907–1947, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 2001, s. 470, ISBN 83-228-0833-X, OCLC 830219847.
- Jan Pałyga, Wśród trędowatych, Poznań-Warszawa 1988.