Adolf Herforth

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adolf Marian Herforth
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1866
Lwów

Data i miejsce śmierci

13 września 1932
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1883-1924

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Szefostwo Administracji Armii

Stanowiska

zastępca szefa administracji armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Adolf Marian Herforth (ur. 2 lutego 1866 we Lwowie, zm. 13 września 1932 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Adolf Marian Herforth urodził się 2 lutego 1866 we Lwowie, w rodzinie Antoniego, majora cesarskiej i królewskiej armii, i Wiktorii z Szönnerów[1] (Szöttnerów)[2]. Był narodowości polskiej i wyznania rzymskokatolickiego[1]. Ukończył cztery klasy w Wojskowej Szkole Realną w Eisenstadt i cztery klasy w Szkole Kadetów w Innsbrucku[1].

Jesienią 1885 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. Został wcielony do Czeskiego Pułku Piechoty Nr 28, który wówczas stacjonował w Pradze[3]. W latach 1894–1896 był słuchaczem Kursu Intendentów Wojskowych w Wiedniu[4][5]. Po ukończeniu kursu został przydzielony do urzędu intendentów wojskowych z równoczesnym przydziałem do Intendentury 15 Korpusu w Sarajewie, pozostając oficerem nadetatowym macierzystego pułku[6][7]. W 1900 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do urzędu intendentów wojskowych z równoczesnym przeniesiem do Intendentury 15 Korpusu[8][9]. W 1902 został przeniesiony do Intendentury 2 Korpusu w Wiedniu[10][11]. W 1908 zdał w Wiedniu egzamin na sztabowego oficera intendentury[12] i został przeniesiony do Komendy 48 Dywizji Piechoty w Banja Luce (od 1909 w Sarajewie) na stanowisko szefa intendentury[13][14][1]. W latach 1910–1918 służył w Intendenturze 15 Korpusu w Sarajewie[15][16][17][18][19].

24 listopada 1918 został przydzielony do Polskiej Wojskowej Komisji Likwidacyjnej w Wiedniu. 4 stycznia 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika intendenta i przydzielony z dniem 28 grudnia 1918 do Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[20]. Następnie na stanowisku szefa sekcji w Departamencie VII MSWojsk. 3 czerwca 1919 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” na stanowisko szefa intendentury[21]. Na tym stanowisku 1 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu generała podporucznika, w Korpusie Intendenckim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[22].

Od 27 grudnia 1921 był zastępcą szefa Administracji Armii. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 6. lokatą w korpusie generałów[23].

Od 1 października 1923 pozostawał w dyspozycji Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z dniem 31 października 1924 został przeniesiony w stan spoczynku, na własną prośbę, po uzyskaniu prawa do pełnego uposażenia emerytalnego oraz z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie przeprowadzonej superrewizji[24][2]. Osiadł w Krakowie[25]. W 1931 został filistrem honorowym Korporacji Akademickiej K!Capitolia. Zmarł 13 września 1932 w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Prandoty.

4 czerwca 1900 ożenił się z Pauliną z Friedrichów, z którą miał troje dzieci: Roberta (1902–1932), Elżbietę (ur. 1907) i Adolfa (ur. 1910)[1].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • kadet (niem. Kadett) – starszeństwo z 1 września 1885[26]
  • kadet-zastępca oficera (niem. Kadett-Offizierstellvertreter) – starszeństwo z 1 września 1885[27]
  • porucznik (niem. Leutnant) – starszeństwo z 1 listopada 1888[28]
  • nadporucznik (niem. Oberleutnant) – starszeństwo z 1 maja 1893[29]
  • podintendent wojskowy (niem. Militärunterintendant)[a] - starszeństwo z 1 maja 1900[8]
  • intendent wojskowy (niem. Militärintendant)[b] - starszeństwo z 1 listopada 1909[14]
  • nadintendent wojskowy 2 klasy (niem. Militäroberintendant 2. Klasse)[c] - starszeństwo z 1 listopada 1914[17]
  • nadintendent wojskowy 1 klasy (niem. Militäroberintendant 1. Klasse)[d] - starszeństwo z 1 listopada 1917[19]
  • generał podporucznik intendent - 1 maja 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920
  • generał brygady - 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stopień podintendenta wojskowego był równorzędny stopniowi kapitana 1 klasy (niem. Hauptmann 1. Klasse) i rotmistrza 1 klasy (niem. Rittmeister 1. Klasse). Jan Rydel posługuje się nazwą „młodszy intendent wojskowy”.
  2. ↑ Stopień intendenta wojskowego był równorzędny stopniowi majora[30].
  3. ↑ Stopień starszego intendenta wojskowego 2 klasy był równorzędny stopniowi podpułkownika[30].
  4. ↑ Stopień starszego intendenta wojskowego 1 klasy był równorzędny stopniowi pułkownika[30].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 42.
  2. ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 137.
  3. ↑ Militär-Schematismus 1886 ↓, s. 325.
  4. ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 217, 360, 942.
  5. ↑ Schematismus 1896 ↓, s. 219, 378, 918.
  6. ↑ Schematismus 1897 ↓, s. 248, 420, 1045.
  7. ↑ Schematismus 1900 ↓, s. 248, 442, 1096.
  8. ↑ a b Schematismus 1901 ↓, s. 1114.
  9. ↑ Schematismus 1902 ↓, s. 1129.
  10. ↑ Schematismus 1903 ↓, s. 1127.
  11. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 1190.
  12. ↑ Kolekcja ↓, s. 43.
  13. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 1236.
  14. ↑ a b Schematismus 1910 ↓, s. 1264.
  15. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 1282.
  16. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 1181.
  17. ↑ a b Ranglisten 1916 ↓, s. 1070.
  18. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1416.
  19. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1773.
  20. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 5 z 18 stycznia 1919, poz. 204, 219.
  21. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 68 z 21 czerwca 1919, poz. 2179.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920, s. 353.
  23. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 15.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 99 z 27 września 1924, s. 552.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 879.
  26. ↑ Militär-Schematismus 1886 ↓, s. 267.
  27. ↑ Militär-Schematismus 1887 ↓, s. 327.
  28. ↑ Militär-Schematismus 1889 ↓, s. 261.
  29. ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 217.
  30. ↑ a b c Rydel 2001 ↓, s. 89-90.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adolf Marian Herforth. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.198 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-19].
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1886. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1885. (niem.).
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1887. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1886. (niem.).
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1889. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1888. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1896. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1902. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1901. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1903. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1902. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
  • Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
  • Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
  • Archiwum Korporacyjne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adolf_Herforth&oldid=72066080”