Alain de Boissieu

Alain de Boissieu
	generał armii
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1914 ; Chartres
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 2006 ; Clamart
	Przebieg służby
Lata służby	1936–1975
Siły zbrojne	Francuskie Siły Zbrojne ; Siły Wolnych Francuzów
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; wojna algierska
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Alain de Boissieu, właśc. Alain de Boissieu-Déan de Luigné (ur. 5 lipca 1914 w Chartres, zm. 5 kwietnia 2006 w Clamart) – francuski wojskowy, generał armii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Collège Sainte-Croix w Le Mans i École Sainte-Geneviève w Wersalu^[1]. W 1936 roku wstąpił do École spéciale militaire de Saint-Cyr. Od 1938 studiował w École de cavalerie w Saumur. w tym samym czasie studiował także na Uniwersytecie Paryskim^[1].

Podczas kampanii francuskiej służył w stopniu podporucznika w 10 Dywizji Piechoty^[1]. 11 czerwca 1940 roku, będąc dowódcą plutonu dział przeciwpancernych powstrzymał atak niemieckich czołgów w okolicach miejscowości Époye, niszcząc trzy czołgi wroga^[1]. Gdy jego oddział został otoczony w lesie w okolicach Époye, wraz z grupą 35 kawalerzystów przeprowadził udaną szarżę na nacierających żołnierzy niemieckich. Po przebiciu się oddziału kawalerzystów Boissieu pieszo powrócił do pozostałych w lesie żołnierzy piechoty i wraz z nimi, 12 czerwca dostał się do niewoli niemieckiej^[1].

Następnie przez Belgię został przewieziony do Moguncji, w czasie transportu podjął nieudaną próbę ucieczki. We wrześniu 1940 roku został awansowany na stopień porucznika^[1]. 28 marca 1941 roku wraz z dwoma towarzyszami: ppor. Kleinem i por. Branetem uciekł z Oflagu II D i przedostał się na teren ZSRR, gdzie został internowany^[1]. Po ataku Niemiec na ZSRR został wypuszczony z obozu internowania pod Moskwą i przez Archangielsk i Spitsbergen przedostał się do Wielkiej Brytanii. 12 września 1941 roku dołączył do sił zbrojnych Wolnej Francji^[1].

Służył jako oficer w sztabie generała de Gaulle'a, szkolił się także jako spadochroniarz i komandos. Brał udział m.in. w rajdzie na Dieppe^[1]. W grudniu 1942 roku został wysłany w rejon Oceanu Indyjskiego, a następnie brał udział w walkach na Madagaskarze i w Dżibuti^[1]. W marcu 1943 na własną prośbę został przydzielony do 2 Dywizji Pancernej generała Leclerca^[1].

Brał udział w operacji Overlord, 30 lipca 1944 roku wylądował w Normandii, a 12 sierpnia został ranny w walkach w okolicy La Lande-de-Goult^[1]. W sierpniu 1944 roku brał udział w wyzwalaniu Paryża, przyczynił się do kapitulacji wojsk niemieckich broniących Pałacu Luksemburskiego^[1]. W grudniu 1944 roku brał udział w walkach w Alzacji jako dowódca kompanii czołgów^[1].

W kwietniu 1945 roku został przydzielony do służby w sztabie generała de Gaulle'a w Paryżu, w maju 1945 roku brał jednak jeszcze udział w walkach w składzie 2 Dywizji Pancernej^[1]. 2 stycznia 1946 roku poślubił Élisabeth de Gaulle, córkę generała Charlesa de Gaulle'a^[1]. Następnie ukończył kursy na École d'état-major i zgłosił się na ochotnika do wyjazdu do Indochin, na co jednak mu nie pozwolono. W sierpniu 1947 został skierowany do służby we Francuskiej Afryce Równikowej^[1]. Następnie służył jeszcze w Kamerunie i Senegalu^[1].

Od 1956 roku brał udział w wojnie algierskiej jako dowódca pułku szaserów^[1]. We wrześniu 1958 roku został dyrektorem gabinetu wojskowego Paula Delouvriera i generała Maurice Challe, naczelnego dowódcy francuskich wojsk w Algierii^[1]. Od 1959 służył w sztabie generalnego inspektoratu kawalerii i wojsk pancernych^[1]. Od 1962 roku był dowódcą 2 Brygady Pancernej w Saint-Germain-en-Laye, a od 1964 roku był komendantem École spéciale militaire de Saint-Cyr^[1]. Od 1967 roku był dowódcą 7 Dywizji Zmechanizowanej w Miluzie, w 1969 został mianowany generalnym inspektorem kawalerii i wojsk pancernych^[1]. Od 1971 do 1975 roku pełnił funkcję szefa sztabu Armée de terre^[1].

W latach 1975–1981 był kanclerzem kapituły Legii Honorowej i Orderu Narodowego Zasługi, od 2002 był kanclerzem kapituły Orderu Wyzwolenia^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony następującymi odznaczeniami^[1]:

Krzyż Wielki Legii Honorowej
Komandor Legii Honorowej
Order Wyzwolenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Zasługi
Krzyż Wojenny 1939–1945
Medal Ruchu Oporu
Medal Uciekinierów z Niewoli
Krzyż Waleczności Wojskowej
Krzyż Kombatanta-Ochotnika
Krzyż Kombatanta-Ochotnika Ruchu Oporu
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (Wielka Brytania)
Komandor Legii Zasługi (Stany Zjednoczone)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z Alain BOISSIEU DEAN de LUIGNÉ (de) [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-11-06] (fr.).

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z Alain BOISSIEU DEAN de LUIGNÉ (de) [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-11-06] (fr.).

[1]