Aleja Powstańców Śląskich w Krakowie
| Podgórze | |||||||||||||
 Widok z kładki pieszej, na północny wschód | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
1,5 km | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||
 50°02′18,0″N 19°57′07,0″E/50,038333 19,951944
| |||||||||||||
Aleja Powstańców Śląskich w Krakowie – ulica przelotowa położona w Krakowie, w południowej części miasta, znajdująca się w dzielnicy XIII, w Podgórzu. Jest jedną z ulic tworzących II obwodnicę Krakowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nowa arteria przelotowa, zbudowana została częściowo w miejscu ul. Czyżówki, pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku, w celu usprawnienia komunikacji drogowej z Nową Hutą[1]. W fazie projektowania i budowy nazywana była ul. Telewizyjną z powodu tego, że przebiega u stóp położonego na Krzemionkach ośrodka Telewizji Kraków, a oficjalną nazwę otrzymała w 1980 roku i brzmiała ona początkowo ul. lnwalidów Wojennych. W 1991 roku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy nazwę Powstańców Śląskich, dla upamiętnienia ludzi walczących w powstaniach śląskich[1].
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Aleja Powstańców Śląskich przebiega przez teren krakowskiej Dzielnicy XIII Podgórze na całej swojej długości. Jest jedną z ulic tworzących II obwodnice Krakowa.
Ulica rozpoczyna swój bieg jako przedłużenie alei Powstańców Wielkopolskich na estakadzie im. Obrońców Lwowa, zaś kończy się pod kładką nad którą biegnie ulica Henryka Kamieńskiego. Przedłużeniem w kierunku południowym alei Powstańców Śląskich, jest ulica ks. Józefa Tischnera. Ulica mierzy około 1,5 km długości[1].
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
Aleja Powstańców Śląskich składa się z dwóch trójpasmowych ulic rozdzielonych od siebie pasem zieleni. Drogą przebiega wzdłuż torowiska dla pociągów. Przy ulicy znajduje się przystanek kolejowy – „Kraków Podgórze”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 129. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ Mapy i schematy KMK. [w:] Zarząd Transportu Publicznego w Krakowie [on-line]. ztp.krakow.pl. [dostęp 2023-12-17]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995. ISBN 83-85579-48-6.
- Kieszonkowy atlas Krakowa – wersja z 2007
- Encyklopedia Krakowa, wyd. PWN, Warszawa-Kraków 2000.