Aleksander Janicki (podpułkownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Janicki
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

5 stycznia 1880

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

30 Pułk Piechoty Austro-Węgier

53 Pułk Piechoty
PKU Lwów Powiat

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Medal Pamiątkowy Bośniacko-Hercegowiński Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Aleksander Janicki[1] (ur. 5 stycznia 1880, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 stycznia 1880 jako syn Franciszka[2].

W C. K. Armia został mianowany kadetem rezerwowym piechoty z dniem 1 stycznia 1904[3]. Był przydzielony do 30 pułku piechoty we Lwowie[4][5][6]. Potem awansowany na podporucznika piechoty służby stałej z dniem 1 maja 1907[7] i od tego czasu służył w macierzystej jednostce[8][9][9][10], w tym od ok. 1910 do ok. 1912 był adiutantem batalionu[11][12]. Następnie awansowany na stopień porucznika piechoty z dniem 1 listopada 1912[13]. Od ok. 1912 jako nadkompletowy z 30 pułku piechoty był skierowany na stanowisko oficera do oddziału okręgu uzupełnień we Lwowie[14][15]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny światowej awansowany na stopień kapitana piechoty z dniem 1 lipca 1915[16]. Podczas działań zbrojnych pozostawał w macierzystym pułku piechoty nr 30[17][18][19].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Lwów”[20]. 1 czerwca 1921 w dalszym ciągu pełnił służbę w DOGen. „Lwów”, a jego oddziałem macierzystym był 19 pułk piechoty Odsieczy Lwowa[21]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 138. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 19 pp[22]. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisku kierownika I referatu Szefostwa Poborowego. W lipcu 1923 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Powiat na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta, pozostając oficerem nadetatowym 53 pułku piechoty[23][24]. W grudniu następnego roku został zatwierdzony na stanowisku komendanta[25][26]. Z dniem 31 marca 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[27]. Mieszkał we Lwowie[28]. W 1934 jako podpułkownika w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[29].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Na wiosnę został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/1-11 oznaczony numerem 3420)[30]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Alexander Janicki”. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Aleksander I Janicki” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko.
  2. ↑ Aleksander Janicki. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  3. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1905. Wiedeń: 1904, s. 403.
  4. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1905. Wiedeń: 1904, s. 469.
  5. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1906. Wiedeń: 1905, s. 477.
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1907. Wiedeń: 1906, s. 485.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1907, s. 324.
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1908. Wiedeń: 1907, s. 492.
  9. ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 492.
  10. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 516.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 522.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 526.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 361.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 179, 561.
  15. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 255, 438.
  16. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 83.
  17. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 324.
  18. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 423.
  19. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 544.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920, s. 498.
  21. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 75, 664.
  22. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 24.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 3 lipca 1923, s. 444.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 275, 398, 1470.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 127 z 4 grudnia 1924, s. 714.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 252, 342, 1339.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928, s. 21.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 892.
  29. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 968.
  30. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 24. [dostęp 2016-07-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Janicki_(podpułkownik)&oldid=66147154”