Aleksander Judycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Judycki
Herb
Judycki
Rodzina

Judyccy herbu Radwan odmienny

Data śmierci

po 1677

Ojciec

Konstanty Judycki

Matka

Cecylia z Jasieńskich

Żona

Anna Felicjanna Rudzka

Dzieci

Jerzy Konstanty,
Mikołaj,
Jan Paweł

Aleksander Judycki herbu Radwan odmienny (zm. po 1677) – kasztelan miński, rotmistrz wojsk litewskich, dworzanin królewski, wojski rzeczycki, starosta jaśwoński, pułkownik generalny Księstwa Żmudzkiego w 1656 roku, kawaler maltański (w zakonie ok. połowy XVII wieku)[1].

Syn stolnika rzeczyckiego Konstantego i Cecylii z Jasieńskich – córki pisarza w. lit. Mikołaja i Marianny z Sapiehów (córki wojewody nowogródzkiego Pawła Sapiehy i wnuczki Aleksandra Chodkiewicza).

Od 1643 starosta jaśwoński na Żmudzi. W 1648 roku był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa mińskiego i z województwa wileńskiego w 1648 roku[2]. W 1655 został obrany przez szlachtę regimentarzem, wyzwalał Żmudź od wojsk szwedzkich i band grabieżczych. Był członkiem antyszwedzkiej konfederacji szlachty żmudzkiej, zebranej na pospolite ruszenie w Szadowie 3 czerwca 1656 roku[3]. W wojnie moskiewskiej chorągiew Aleksandra Judyckiego wchodziła w skład dywizji hetmana w. lit. Pawła Sapiehy.

Ok. 1672 mianowany kasztelanem mińskim.

Poślubił Annę Felicjannę Rudzką h. Wężyk (stąd zwaną Wężykówną), z którą miał trzech synów:

  • Mikołaja, kanonika łuckiego
  • Jana Pawła, kasztelana mińskiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 207.
  2. Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s]
  3. Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. t II: Okresy panowań królów elekcyjnych XVI – XVII wiek, opracował Henryk Lulewicz, Warszawa 2009, s. 345-348.
  4. T.Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik IV, Poznań 1882, s. 363-364