Aleksandr Sidielnikow

Aleksandr Sidielnikow
Александр Сидельников
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1950 ; Sołniecznogorsk
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 2003 ; Chołmogory
Obywatelstwo	radziecka→ rosyjska
Wzrost	176 cm
Pozycja	bramkarz
Uchwyt	lewy
	Informacje klubowe
Klub	Krylja Sowietow Moskwa (1967-1984)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja ZSRR
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	Uniwersjada
	Odznaczenia

Aleksandr Nikołajewicz Sidielnikow (ros. Александр Николаевич Сидельников; ur. 12 sierpnia 1950 w Sołniecznogorsku, zm. 23 czerwca 2003 w Chołmogorach) – radziecki hokeista grający na pozycji bramkarza. Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w hokeju na lodzie od 1976^[1].

Lata młodości[edytuj | edytuj kod]

Sidielnikow zaczął uprawiać hokej w wieku 11 lat, gdy zapisał się do sekcji hokejowej klubu Krylja Sowietow, w którym początkowo grał na pozycji napastnika^[1]^[2]. Jego trenerem był wówczas Jewgienij Kazienow^[1]^[2]. Gdy miał 17 lat, pod wpływem Alfreda Kuczewskiego, został przesunięty na pozycję bramkarza^[1]^[2].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Trzy lata po rozpoczęciu gry na nowej pozycji, Sidielnikow został podstawowym bramkarzem swojego klubu^[1]^[2]. Do końca kariery w 1984 roku nie zagrał w żadnym innym zespole^[1]. Wraz z Krylją wywalczył mistrzostwo i puchar ZSRR w 1974^[1]^[2], Puchar Europy oraz wicemistrzostwo kraju w 1975, a także brązowy medal mistrzostw ZSRR w 1973 i 1978^[1]. Łącznie rozegrał 426 meczów w lidze ZSRR^[1]. W 1975 doznał zerwania więzadeł krzyżowych w obu nogach, jednakże wrócił do gry, mimo iż dawano mu na to małe szanse^[1]^[2].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1972 został włączony do kadry narodowej^[2]. Wraz z reprezentacją dwukrotnie został mistrzem świata: w 1973 i 1974, wicemistrzem świata w 1976 i brązowym medalistą MŚ 1977^[1]^[3]. Dwukrotnie wywalczył również mistrzostwo Europy^[a]: w 1973 i 1974 oraz zdobył brązowy medal ME w 1976 i 1977^[1]^[3]. Wraz z kadrą został także mistrzem olimpijskim w 1976^[1]^[2]^[3]. W 1972 wygrał również uniwersjadę^[3]. Łącznie w latach 1972–1977 rozegrał 34 spotkania w reprezentacji ZSRR^[3].

Losy po zakończeniu kariery[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery został trenerem juniorów w Krylji Sowietow. Następnie pracował w HK MGU, początkowo jako trener, a później jako kierownik zespołu. Zmarł 23 czerwca 2003 w Chołmogorach z powodu ostrej niewydolności serca^[4]. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie^[1]^[2]^[3].

W lutym 2014 został wpisany do nowo otwartej Rosyjskiej Galerii Hokejowej Sławy^[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W latach 1933–1991 mistrzostwa Europy odbywały się w ramach mistrzostw świata.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Dmitrij Czernow: Наши легенды: Александр Сидельников. allhockey.ru, 2007-07-20. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Marija Rogowskaja: Кузнецы славы. Часть 39. Александр Сидельников. championat.com, 2010-07-22. [dostęp 2014-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-12)]. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Сидельников Александр Николаевич (1950-2003). sport-necropol.ru. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).
↑ Boris Walijew: Погасший костер на холодном ветру. sovsport.ru, 2003-08-16. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).
↑ Andrew Podnieks: Russians establish hall of fame. iihf.com, 2014-02-18. [dostęp 2014-08-12]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Aleksandr Sidelnikov. sports-reference.com. [dostęp 2014-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Aleksiej Bogomołow. Костер на льду. „Новая газета”. 49/2013, s. 33, 2003-07-10. ISSN 1682-7384. (ros.).
Aleksandr Sidelnikov. eliteprospects.com. [dostęp 2014-08-12]. (ang.).

[4] W latach 1933–1991 mistrzostwa Europy odbywały się w ramach mistrzostw świata.

[allhockey-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Dmitrij Czernow: Наши легенды: Александр Сидельников. allhockey.ru, 2007-07-20. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).

[championat-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Marija Rogowskaja: Кузнецы славы. Часть 39. Александр Сидельников. championat.com, 2010-07-22. [dostęp 2014-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-12)]. (ros.).

[sn-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Сидельников Александр Николаевич (1950-2003). sport-necropol.ru. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).

[5] Boris Walijew: Погасший костер на холодном ветру. sovsport.ru, 2003-08-16. [dostęp 2014-08-12]. (ros.).

[6] Andrew Podnieks: Russians establish hall of fame. iihf.com, 2014-02-18. [dostęp 2014-08-12]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[5]