Alessandro Della Valle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alessandro Della Valle
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1982
Borgo Maggiore

Wzrost

186 cm

Pozycja

środkowy obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
0000–2002 San Marino Calcio
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2002–2003 SS Folgore/Falciano
2003–2006 Tropical Coriano
2006 Marignano Calcio
2007–2008 USD Scot Due Emme
2008–2009 PD Fontanelle
2009–2010 Tropical Coriano
2010–2011 ACD Sanvitese
2011–2016 ASD Sant'Ermete 1970
2012–2016 SS Folgore/Falciano 0 (0)
2016–2018 AC Juvenes/Dogana 36 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2017  San Marino 65 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2020– SS Pennarossa (asystent)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Alessandro Della Valle (ur. 8 czerwca 1982 w Borgo Maggiore) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji obrońcy, reprezentant San Marino w latach 2002–2017.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Grę w piłkę nożną rozpoczął w akademii San Marino Calcio[1]. W 2002 roku przeszedł do SS Folgore/Falciano, gdzie rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w Campionato Sammarinese[1]. Przed sezonem 2003/04 został zawodnikiem włoskiego Tropicalu Coriano, z którym występował przez trzy lata na poziomie Promozione Emilia-Romagna[1][2]. Po spadku do Prima Categoria Emilia Romagna opuścił zespół i w latach 2003–2011 grał w innych klubach z Promozione Emilia-Romagna: Tropicalu Coriano (2003–2006 i 2009–2010), Marignano Calcio, USD Scot Due Emme, PD Fontanelle oraz ACD Sanvitese[1][2].

Przed sezonem 2011/12 Della Valle został zawodnikiem klubu ASD Sant'Ermete 1970, które połączyło się z ACD Sanvitese, przejmując jego licencję na grę w Promozione[2]. W latach 2012–2016, dzięki zezwalającym na to przepisom FSGC, był oficjalnie zarejestrowany jako piłkarz SS Folgore/Falciano, jednak nie rozegrał w jego barwach żadnego meczu[1]. W sezonie 2012/13 spadł z ASD Sant'Ermete 1970 do Prima Categoria Emilia Romagna, z której po roku awansował z powrotem do Promozione. We wrześniu 2013 roku otrzymał ofertę gry w Polonii Warszawa prowadzonej przez Piotra Dziewickiego (IV liga)[1], jednak odrzucił ją ze względów rodzinnych i zawodowych[3]. W latach 2016–2018 występował w AC Juvenes/Dogana, po czym zakończył karierę zawodniczą.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

21 maja 2002 Della Valle zadebiutował w reprezentacji San Marino w towarzyskim meczu z Estonią w Serravalle (0:1)[4]. W spotkaniu tym pojawił się na boisku w 77. minucie, zastępując Michele Maraniego[4]. W jego drugim wytępie San Marino 28 kwietnia 2004 pokonało 1:0 Liechtenstein, odnosząc jedyne dotychczasowe zwycięstwo na arenie międzynarodowej[5][6]. W 2006 roku zagrał w przegranym 0:13 meczu z Niemcami w eliminacjach Mistrzostw Europy 2008[5][7]. Jest najwyższa w historii porażka reprezentacji San Marino, a także najwyższa przegrana w spotkaniu o punkty w strefie UEFA[8][9]. We wrześniu 2013 roku w meczu przeciwko Polsce (1:5) zdobył swoją jedyną bramkę w drużynie narodowej[10][11]. Był to pierwszy gol sanmaryńczyków w meczach kwalifikacyjnych od 11 października 2008[5][10][11]. Ogółem w latach 2002–2017 Della Valle rozegrał w reprezentacji 65 spotkań (64 zakończyły się porażką) i zdobył 1 bramkę[10][12].

Bramki w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

Lp. Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu
1. 10 września 2013 Stadion Olimpijski, Serravalle  Polska 1:1 1:5 Eliminacje Mistrzostw Świata 2014

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2020/21 rozpoczął pracę na stanowisku asystenta trenera Andy'ego Selvy w SS Pennarossa[13].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Della Valle mieszka w Faetano. Jest przedstawicielem handlowym, pracuje w firmie Ceramica del Conca, która sprzedaje wyroby ceramiczne[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Amator z San Marino ma zagrać w Polsce!. sport.fakt.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  2. ↑ a b c La prima in Promozione per il Sant'Ermete. altarimini.it. [dostęp 2023-02-13]. (wł.).
  3. ↑ Alessandro Della Valle woli jednak być sprzedawcą niż grać w Polonii. sport.dziennik.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  4. ↑ a b San Marino vs Estonia international football match report. eu-football.info. [dostęp 2023-02-03]. (ang.).
  5. ↑ a b c 18 lat bez zwycięstwa. San Marino: Tytani zwykle przegrani. sport.tvp.pl. [dostęp 2023-02-03]. (pol.).
  6. ↑ San Marino vs Liechtenstein international football match report. eu-football.info. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  7. ↑ San Marino vs Germany international football match report. eu-football.info. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  8. ↑ Germany hammers San Marino 13-0. sports.ndtv.com. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  9. ↑ Najwyższe porażki w historii futbolu. sport.tvp.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  10. ↑ a b c Strzelec gola dla San Marino powitany jak bohater. przegladsportowy.onet.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  11. ↑ a b c Alessandro Della Valle - wieczorem strzelił Polakom bramkę, rano siedział w biurze. sport.onet.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  12. ↑ Vitaioli record di presenze con la Nazionale. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-13]. (wł.).
  13. ↑ Pennarossa, Della Valle: "Io e Selva cercheremo di portare la nostra esperienza". sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-13]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alessandro_Della_Valle&oldid=71565769”