Amalinówka
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Okręg |
żytomierski |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Data zniszczenia |
po 1923 |
| Powód zniszczenia |
nieznany |
| Obecnie |
nie istnieje |
Położenie na mapie Związku Radzieckiego  | |
| 50°35′29″N 28°01′44″E/50,591389 28,028889 | |
Amalinówka (ukr. Амалинівка, ros. Амалиновка, Амалиен, niem. Amalien) – nieistniejąca niemiecka kolonia w rejonie pułyńskim okręgu żytomierskim. Podlegała pod Radę wiejską z centrum we wsi Ułaszaniwka.
Byłe luterańskie osiedle na własnych ziemiach, miało szkołę. Położone na południowy wschód od Nowogróda Wołyńskiego. Parafię luterańskie – Żytomierz oraz Hejmtal[1].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
W 1859 r. liczba mieszkańców wynosiła 40 osób[1], pod koniec XIX wieku – 194 osoby, domów 29[2], w 1906 r. – 148 osób, domów 25[3], w 1910 r. – 150 osób[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec XIX w. była to kolonia w powiecie nowogradwołyńskim, gmina Kurne[2].
W 1906 r. wchodziła w skład wołosci kurneńskiej w powiecie nowogradwołyńskim guberni wołyńskiej. Odległość do centrum powiatu miasta Nowogród Wołyński wynosiła 44 wiorst, do administracji wołosnej we wsi Kurne – 15 wiorst. Urząd pocztowy – stacja Rudnia[3].
W 1923 r. została podporządkowana do nowo utworzonej Rady wiejskiej we wsi Ułaszaniwka, która 7 marca 1923 r. została włączona do nowo utworzonego rejonu pułyńskiego w okręgu żytomierskim.
Po 1923 r. nie zarejestrowana na liście osiedli[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Амалиен // Немцы России. Населенные пункты и места поселения. Энциклопедический словарь. Wolgadeutsche. Moskwa: «ЭРН», 2006. s. 31. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-23)]. (ros.).
- ↑ a b Amalinówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 23.
- ↑ a b Списокъ населенныхъ местъ Волынской губерніи. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: Волынская губернская типографія. 1906 s. 133. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-14)]. (ros.).
- ↑ Кондратюк Р., Самолюк Д., Табачник Б.: Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини 1795-2006 роки. Довідник: офіційне видання. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: «Волинь», 2007 s. 190. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-08)]. (ukr.).