Anam (król)
| król Uruk | |
| Poprzednik | |
|---|---|
| Następca | |
Anam (sum. an-àm)[1] – władca mezopotamskiego miasta Uruk, panujący w XIX w. p.n.e., następca Ilum-gamila[1][2]. Znane są cztery jego „nazwy roczne” i siedem jego inskrypcji budowlanych[1]. Swe główne prace budowlane prowadził przy Gipar, siedzibie kapłanek en bogini Inany w Uruk[1].
Identyfikować go należy najprawdopodobniej z Anamem, synem Ilan-szemei, który na dworze Sin-gamila, poprzednika Ilum-gamila, pełnić miał urząd archiwisty (sum. pisan-dub-ba)[3]. Zachowały się dwie jego inskrypcje, w których opisuje on wzniesienie dwóch świątyń „za życie Sin-gamila, króla Uruk”: jednej poświęconej bogu Nergalowi i jednej poświęconej bogini Kanisurze[3]. Znana jest też inskrypcja, dotycząca tym razem odbudowy murów Uruk, w której Anam, syn Ilan-szemei, nazywa już siebie „głównodowodzącym armii Uruk” (sum. ab-ba-ugnim-unuki-ga)[4]. Jeżeli mamy tu do czynienia z Anamem, przyszłym królem Uruk, to inskrypcja ta powstać też musiała przed objęciem przez niego władzy, gdyż brakuje w niej typowych dla inskrypcji króla Anama epitetów, takich jak „prawy pasterz Uruk” (sum. sipa-zi unuki-ga) czy „ukochany syn bogini Inany” (sum. dumu-ki-áĝ dinana-ke4)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Frayne D.R., Old Babylonian Period (2003-1595 BC), The Royal Inscriptions of Mesopotamia – Early Periods, tom 4, University of Toronto Press, 1990.
- hasło Anam, w: Leick G., Who's Who in the Ancient Near East, London and New York 2002, s. 15.