Anatol Kojło
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1947 |
|---|---|
| Profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia analityczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1984 |
| Habilitacja |
1999 |
| Profesura |
26 lutego 2010 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
2005–2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Anatol Kojło (ur. 21 stycznia 1947 w Turku[1]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, profesor Uniwersytetu w Białymstoku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1973 ukończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Doktoryzował się w 1984 na UW na podstawie rozprawy: Reakcje pochodnych fenotiazyny z niektórymi platynowcami i ich analityczne wykorzystanie, której promotorem była profesor Helena Puzanowska-Tarasiewicz. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1999 na Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu w oparciu o pracę pt. Zastosowanie metody wstrzykowej analizy przepływowej z różnymi technikami detekcji do oznaczania adrenaliny i pochodnych fenotiazyny. Tytuł profesora nauk chemicznych otrzymał 26 lutego 2010[2].
Zawodowo związany z Filią Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, przekształconą w Uniwersytet w Białymstoku, na którym doszedł do stanowiska profesora. Na uczelni tej był: zastępcą dyrektora Instytutu Chemii (1984–1987), prodziekanem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego (1990–1996) i prodziekanem Wydziału Biologiczno-Chemicznego (1997–2005), kierownikiem Zakładu Chemii Analitycznej (2000–2018) oraz dziekanem Wydziału Biologiczno-Chemicznego (2005–2012)[1].
Specjalizuje się w chemii analitycznej. Opublikował ponad 70 prac[1], wypromował dwóch doktorów[2]. Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego[1].
Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004)[1].