André Aciman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
André Aciman
Ilustracja
Aciman w 2017
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1951
Alexandria

Zawód, zajęcie

pisarz

Małżeństwo

Susan Wiviott

Dzieci

trzech synów: Alexander, Philip, Michael

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

André Aciman (ur. 2 stycznia 1951 w Aleksandrii) – amerykański pisarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i wychował w Aleksandrii. Obecnie pracuje jako profesor w Graduate Center of City University of New York, gdzie uczy historii teorii literatury oraz dzieł Marcela Prousta. Wcześniej uczył kreatywnego pisania na Uniwersytecie Nowojorskim oraz literatury francuskiej na Uniwersytecie w Princeton oraz Bard College[1][2].

Jest autorem kilku powieści w tym Tamte dni, tamte noce, która zdobyła Lambda Literary Award. Na jej bazie powstał także film[3]. W 1995 opublikował pamiętnik Wyjście z Egiptu, który zdobył Whiting Awards. W wywiadzie z 2019 stwierdził jednak, że jego najlepszą powieścią jest Osiem białych nocy[4].

Ożenił się z Susan Wiviott. Mają trzech synów: Alexandra oraz bliźnięta, Philipa i Michaela[5][6].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Luca Guadagnino i Aciman w trakcie 67. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Powieści[edytuj | edytuj kod]

Opowiadania[edytuj | edytuj kod]

  • Monsieur Kalashnikov. The Paris Review. 181. lato 2007

Literatura faktu[edytuj | edytuj kod]

  • Wyjście z Egiptu (pamiętnik) (1995)
  • Reflections of an Uncertain Jew. „The Threepenny Review”. 81. wiosna 2000
  • False papers: essays on exile and memory (2000)
  • The Proust Project (2004)
  • Alibis: Essays on Elsewhere (2011)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ André Aciman [online], www.gc.cuny.edu [dostęp 2019-11-03].
  2. ↑ Michiko Kakutani, BOOKS OF THE TIMES; Alexandria, and in Just One Volume, „The New York Times”, 27 grudnia 1994, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-11-03] (ang.).
  3. ↑ Antonio Gonzalez Cerna, 20th Annual Lambda Literary Awards [online], Lambda Literary, 30 kwietnia 2007 [dostęp 2019-11-03].
  4. ↑ André Acimans mor var vild och öm, mormor ett helgon och farmor kall [online], www.hbl.fi [dostęp 2019-11-03].
  5. ↑ Christian Gollayan, ‘Call Me by Your Name’ author: Don’t be afraid of same-sex crushes [online], New York Post, 20 listopada 2017 [dostęp 2019-11-03] (ang.).
  6. ↑ 'Call Me By Your Name' Author on the Film: 'They All Deserve Oscars' [online], www.out.com, 7 grudnia 2017 [dostęp 2019-11-03] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=André_Aciman&oldid=72071751”