Przejdź do zawartości

Andriej Siemionow (zawodnik MMA)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andriej Siemionow
Pełne imię i nazwisko

Andriej Władimirowicz Siemionow

Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1977
Kineszma, ZSRR

Obywatelstwo

ZSRR (1977-1991)
Rosja (od 1991)

Wzrost

183 cm

Masa ciała

84 kg

Styl walki

sambo

Kategoria wagowa

średnia

Klub

Red Devil Sport Club

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

45

Zwycięstwa

34

Przez nokauty

9

Przez poddania

17

Przez decyzje

8

Porażki

9

Remisy

2

  1. Bilans walk aktualny na 20.10.2013.

Andriej Władimirowicz Siemionow, ros. Андрей Владимирович Семёнов (ur. 17 czerwca 1977 w Kineszmie) – rosyjski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Mistrz Świata M-1 MFC w wadze średniej z 2002. Były zawodnik m.in. Ultimate Fighting Championship oraz PRIDE Fighting Championships.

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

W MMA zadebiutował 14 lutego 1998, na turnieju M-1 MFC. W kwietniu 1999, wygrał turniej mistrzowski M-1, pokonując Amara Sułojewa i Darrela Gholara. Rok później zwyciężył w kolejnym, zdobywając tytuł Mistrza Europy. 27 maja 2000, doszedł do finału prestiżowego brazylijskiego turnieju World Vale Tudo Championship, ulegając w ostatnim pojedynku, w rewanżu Sułojewowi. Jeszcze w listopadzie, tego samego roku, wygrał ponownie międzynarodowy turniej M-1.

7 października 2001, poddał Holendra Dave’a Dalgliesha zdobywając tytuł Mistrza Europy Too Hot Too Handle[1]. W 2002, wyjechał do Stanów, tocząc dla Ultimate Fighting Championship dwa pojedynki - zwycięski nad Ricardo Almeidą (UFC 35)[2] oraz przegrany z Ivanem Salaverrym (UFC 37).

W 2002, wrócił do kraju, tocząc zwycięski pojedynek z Curtisem Stoutem na M-1 MFC - Russia vs. the World 4. Stawką pojedynku było Mistrzostwo Świata M-1 wagi średniej[3]. Po dwóch remisowych starciach w 2003 z Mikiem Pyle’em i Denisem Kangiem, 9 października 2004, wygrał Grand Prix wagi średniej M-1, pokonując jednego wieczoru, trzech rywali m.in. Martina Kampmanna. 17 lipca 2005, na gali PRIDE Bushido 8, przegrał w rewanżu z Kangiem na punkty.

W latach 2006-2007, związany był głównie z Bodog Fight, notując bilans 2-2 (przegrana m.in. z Jorge Santiago). Po trzyletniej przerwie od startów, wrócił do M-1 Global, tocząc w ciągu trzech następnych lat trzy zwycięskie pojedynki.

Osiągnięcia[1][edytuj | edytuj kod]

  • 1999: M-1 MFC - World Championship - 1. miejsce w turnieju
  • 1999: M-1 MFC - Russia Open Tournament - 1. miejsce w turnieju i tytuł Mistrza Rosji
  • 2000: M-1 MFC - European Championship - 1. miejsce w turnieju i tytuł Mistrza Europy
  • 2000: World Vale Tudo Championship 11 - finalista turnieju
  • 2000: M-1 MFC - World Championship - 1. miejsce w turnieju i tytuł Mistrza Świata
  • 2001: Mistrz Europy Too Hot Too Handle (2H2H)
  • 2002: Mistrz Świata M-1 w wadze średniej
  • 2004: M-1 MFC: Middleweight Grand Prix - 1. miejsce w turnieju wagi średniej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]