Andrzej Konarski (ur. 1938)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Konarski
Ilustracja
Andrzej Konarski, 2020
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1938
Warszawa

Zawód, zajęcie

inżynier komunikacji i urbanista,
działacz turystyczny, popularyzator Wrocławia

Alma Mater

Politechnika Wrocławska
Wydział Budownictwa Lądowego

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Turystyki”
Złota Honorowa Odznaka PTTK Srebrna Honorowa Odznaka PTTK
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Stefan Konarski (ur. 16 czerwca 1938 w Warszawie) – polski inżynier komunikacji i urbanista, działacz turystyczny, popularyzator i autor książek o Wrocławiu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Ignacego (1900–1940), inżyniera hydrotechnika, który zginął w ZSSR po aresztowaniu w Słonimiu przez NKWD w listopadzie 1939 i Alicji z domu Fenik (1910–1989), nauczycielki. We Wrocławiu mieszka od 1949. Maturę uzyskał w 1955 w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego we Wrocławiu. Ukończył studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej w 1961. Przedstawił pracę dyplomową (pod kierunkiem prof. Jana Różyckiego) w formie projektu odcinka autostrady w rejonie Góry św. Anny. W 1967 ukończył dwuletnie Podyplomowe Studium Urbanistyki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[1][2].

W okresach 1961–1963 i 1969–1978 był zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej początkowo w Katedrze Geodezji, a później w Zakładzie Inżynierii Ruchu. W latach 1965–1970 i 1978–1986 był projektantem Biura Studiów i Projektów Komunikacji i Inżynierii Miejskiej we Wrocławiu. Następnie pracował jako główny projektant do spraw komunikacji w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego we Wrocławiu i jego kolejnych transformacjach organizacyjnych, to jest Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej i Wojewódzkim Biurze Urbanistycznym, aż do przejścia na emeryturę w 2004. Jednocześnie prowadził (2000–2005) dydaktykę w Katedrze Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu[1][2].

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Budynek główny Politechniki Wrocławskiej, 51°06′26,7″N 17°03′43,7″E/51,107417 17,062139
Ratusz we Wrocławiu, elewacja wschodnia, 51°06′35″N 17°01′54″E/51,109722 17,031667

Zajmuje się opracowaniami studialnymi i koncepcyjnymi oraz założeniami techniczno-ekonomicznymi przebudowy ulic i tras komunikacyjnych, a także studiami uwarunkowań i kierunkami zagospodarowania przestrzennego na poziomie gmin i miast w problematyce komunikacyjnej[3]. Prowadził projekty studialne przebudowy dróg i węzłów komunikacyjnych we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. W 1971 razem z Tadeuszem Zipserem był jednym ze współautorów raportu o rozwojowych formach intensywnej zabudowy miejskiej[4]. Analizował koncepcję Drogi Śródsudeckiej jako przykładu samochodowej drogi dla ruchu turystycznego[5]. Był członkiem zespołu projektowego Studium Zagospodarowania Przestrzennego Pasma Odry[6]. Przedstawił problem Odry jako bariery komunikacyjnej pomiędzy Niemcami a Polską, szczególnie w wypadkach powodzi jak tej z lipca 1997[7][8]. Jego studialne projekty trasy z Długołęki do Bielan, zachodniego obejścia Kłodzka oraz Trasy S8 od Wrocławia do granicy województwa zostały już zrealizowane[9]. Wyrażał opinie na temat zmian urbanistycznych w rejonie Dworca Świebodzkiego[10] i potrzeby rewitalizacji wrocławskiego Rynku[11]. Jest wyczulony na problemy miasta[12]. Analizował koncepcję wrocławskiego tramwaju regionalnego[13]. Zajmował się współdziałaniem komunikacji drogowej i szynowej w obsłudze regionów o wysokim stopniu urbanizacji[14]. Od 1992 prowadzi własną pracownię projektową o problematyce komunikacyjnej „Trasa”[1].

Od 1963 jest członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej (SIiTK). Przez trzy kadencje (2006–2018) był przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego wrocławskiego Oddziału Stowarzyszenia. Za działalność w STiTK został wyróżniony odznakami srebrną, złotą i złotą z diamentem, a w 2018 otrzymał Honorową Odznakę[15].

Od 1968 jest członkiem Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP). Przez sześć kadencji (1993–2012) był prezesem oddziału wrocławskiego TUP, a także długoletnim członkiem zarządu głównego Towarzystwa[16]. Został odznaczony srebrną i złotą odznaką TUP, a w 2018 XVI Zjazd TUP w Gdańsku nadał mu godność członka honorowego[17][18]. Był członkiem komitetu organizacyjnego III Kongresu Urbanistyki Polskiej w 2006[19]. W 2009 współorganizował we Wrocławiu konferencję naukową „Krajobrazy Europy – gospodarka planowa czy generowanie chaosu?”[20]. Był także współorganizatorem Forum Metropolitalnego dyskutującego urbanistyczne problemy Wrocławia i regionu[3][21]. W 2012 był jednym z patronów II/V Międzynarodowej Konferencji „Architektura bez granic – Kultura miasta, miasto w kulturze”[22].

Dworzec Świebodzki we Wrocławiu, 51°06′29″N 17°01′13″E/51,108056 17,020278

Jako prezes TUP zabierał głos w sprawach planowania infrastruktury Wrocławia[23][24][25]. W 2010 był inicjatorem budowy bariery energochłonnej rozdzielającej kierunki ruchu na odcinku głównego wylotu z Wrocławia na południe[26][27]. Był współautorem apelu w sprawie bezpieczeństwa na ulicy Karkonoskiej[28]. Był promotorem aktywizacji Dworca Świebodzkiego we Wrocławiu[29][30].

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

Zamek krzyżacki w Golubiu-Dobrzyniu z przełomu XIII i XIV wieku. Od 1971 miejsce konkursów krasomówczych[31], 53°06′56″N 19°02′59″E/53,115556 19,049722
Blok zachodni wrocławskiego Rynku. Pomnik Aleksandra Fredry z prawej, 51°06′34,8″N 17°01′52,7″E/51,109657 17,031299
Rotunda Panoramy Racławickiej we Wrocławiu, 51°06′36,4″N 17°02′39,6″E/51,110111 17,044344

Od 1962 jest przewodnikiem po Wrocławiu i Dolnym Śląsku, a od 2001 także instruktorem przewodnictwa[2][32]. Jest autorem informatorów, przewodników turystycznych i książek o historii Wrocławia, które były przedmiotem analiz naukowych[33].

W 1977 w krasomówczym konkursie przewodników odbywanym corocznie na Zamku w Golubiu-Dobrzyniu zdobył złoty laur[34]. W konkursach tych uczestniczył także jako juror[31][35]. W 1996 był współorganizatorem ogólnopolskiej XII pielgrzymki przewodników na Jasną Górę, w której wzięło udział około 1500 osób[36]. Był laureatem konkursu krasomówczego w Toruniu w 2012[37].

Od 1955 jest aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) w oddziale przy Politechnice Wrocławskiej, gdzie był wybierany na różne funkcje. Był także sekretarzem (1964–1968) i prezesem (1968–1970) Koła Przewodników Miejskich PTTK we Wrocławiu, członkiem oraz przez dwie kadencje (1981–1989) przewodniczącym Komisji Przewodnickiej przy Zarządzie Wojewódzkim PTTK, a także członkiem Komisji Przewodnickiej przy Zarządzie Głównym PTTK. W 1969 otrzymał dyplom Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki za „ofiarną działalność społeczną dla rozwoju turystyki”[2].

W okresie 1997–2009 był członkiem Zarządu Głównego PTTK. Zajmował się ochroną krajobrazu kulturowego, sprawami przewodnickimi, a także organizacją konkursów krasomówczych przewodników[38]. Został wyróżniony srebrną i złotą honorową odznaką PTTK, a także odznaką „Za zasługi dla turystyki” i „Zasłużony Przewodnik PTTK”[2]. W 2013 otrzymał godność członka honorowego PTTK[39].

Jest współpracownikiem „Gościńca” – kwartalnika Zarządu Głównego PTTK[40]. Przedstawił sylwetki zasłużonych działaczy turystycznych jak Krzysztofa Radosława Mazurskiego, Bronisława Turonia i Wandy Tomaszewskiej[41][42][43]. W „Kalendarzu Wrocławskim XLV” opublikował obszerne wspomnienia o zasłużonych dla Wrocławia Wandzie Roszkowskiej i Marcinie Bukowskim[44][45]. W XLVII. tomie tego rocznika przedstawił biogramy przewodników wrocławskich, małżeństwa Anny i Oskara Andruszkiewiczów[46].

Działa także jako członek i wiceprezes Towarzystwa Miłośników Wrocławia (TMW), które nadało mu złotą odznakę (1997), a także „Laur Wrocławia” (2012)[47][48]. Jest honorowym prezesem w Klubie Turystów Miłośników Wrocławia TMW, a także członkiem honorowym tego Towarzystwa[49]. Był inicjatorem Wszechnicy Wiedzy o Wrocławiu, dla której od 2011 organizuje comiesięczne spotkania publiczności ze znawcami Wrocławia[50]. Od 1985 prowadzi dla wszystkich zainteresowanych w każdą pierwszą niedzielę miesiąca „Spacery po Wrocławiu” sprzed pomnika Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku. Angażuje się w sprawy przewodnickie w innych miastach[51][52]. W XXXI Wrocławskiej Księdze Pamięci (2019) napisano o Andrzeju Konarskim: „Jest niekwestionowanym i zasłużonym nestorem miejskiego przewodnictwa”[32].

Był także członkiem zarządu Społecznego Komitetu Panoramy Racławickiej[53]. W 2017 otrzymał honorową odznakę „Przyjaciel Panoramy Racławickiej”. Jest wykładowcą w uniwersytecie trzeciego wieku przy Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu[54]. Jest członkiem Dolnośląskiego Towarzystwa Regionalnego[55].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Wrocław, wyd. 2, Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza – Dolnośląski Ośrodek Informacji Turystycznej, 1974, s. 118. (także kilka edycji językowych).
  • Przepustowość dróg i ulic, Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1977, s. 237 [dostęp 2020-08-04].
  • 434 zagadki o Wrocławiu, Wrocław: Towarzystwo Miłośników Wrocławia, 1999, s. 346, ISBN 978-83-910467-0-8.
  • 604 zagadki o Wrocławiu, wyd. 2, Wrocław: Wydawnictwo eMKa, 2017, s. 460, ISBN 978-83-934749-5-0.
  • 654 zagadki o Wrocławiu, wyd. 3 rozszerzone, Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, 2022, s. 519, ISBN 978-83-957326-9-0.
  • Historia Wrocławskiego Oddziału Towarzystwa Urbanistów Polskich. Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, 2022, s. 103, współautor: Aleksandra Ruzikowska-Chmiel. ISBN 978-83-67259-09-5.

Jest także autorem broszur:

  • Układy komunikacyjne: Zbiór podstawowych wiadomości z zakresu projektowania dróg i ulic, Wrocław: Reprotechnika, 2005, s. 97 (skrypt dla studentów III i IV roku kierunku Gospodarka Przestrzenna Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 2003–2005).
  • Wrocław: Rozwój przestrzenny miasta, Wrocław: Reprotechnika, 2009, s. 56 (skrypt – materiał szkoleniowy dla przewodników).

Odznaczenia państwowe i samorządowe[edytuj | edytuj kod]

Za działalność zawodową i społeczną otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2009), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005), Złoty Krzyż Zasługi (1966) oraz Srebrny Krzyż Zasługi (1987)[1].

Nadano mu także odznakę Budowniczego Wrocławia (1968), złotą odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1978), złotą odznakę „Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia” (1988), złotą honorową odznakę „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego” (2014)[2][56]. W 2019 Prezydent Wrocławia wręczył mu medal i dyplom „Zasłużony dla Wrocławia – Merito de Wratislavia”[32][57].

Inne informacje[edytuj | edytuj kod]

Posiada zielony pas (4. kyū) w dyscyplinie sportowej aikido[2]. Na V Salonie Barwnych Przeźroczy DIA-POL '80 w Radomiu otrzymał Srebrne Trofeum i Srebrny Medal FASFP[58].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Who is who w Polsce: leksykon biograficzny, wyd. 9, t. 2, Zug: Hübners Who is Who Verlag, 2010, s. 1360–1361, ISBN 978-3-7290-0082-7.
  2. ↑ a b c d e f g Trudno zwolnić tempo życia..., „Gościniec”, 45 (3), Warszawa: Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, 2013, s. 79–81, ISSN 0139-7590.
  3. ↑ a b Andrzej Konarski, Łukasz Medeksza, To już 3. Forum Metropolitarne, „Studia nad rozwojem Dolnego Śląska”, 1 (44), Wrocław: Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, czerwiec 2011, s. 11–12, ISSN 1508-7573 [dostęp 2020-08-03].
  4. ↑ Maciej Dobrowolski i inni, Studia nad rozwojowymi formami intensywnej zabudowy miejskiej oraz metoda ich projektowania, Wrocław: Zakład Urbanizacji i Planowania Przestrzennego Instytutu Architektury i Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej, 1971, 254 (plik.pdf) [dostęp 2020-08-20].
  5. ↑ Krzysztof R. Mazurski, Międzynarodowa konferencja naukowa „Terra incognita w turystyce” Trzebieszowice, 3–4 VI 2009 r., „Przegląd Geograficzny”, 81 (3), 2009, s. 439.
  6. ↑ Studium Zagospodarowania Przestrzennego Pasma Odry – Bariery i zagrożenia rozwoju przestrzennego, Wojewódzki Biuro Urbanistyczne we Wrocławiu, Wrocław: Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, 2002, s. 90 [dostęp 2020-08-03].
  7. ↑ Andrzej Konarski, Odra – bariera komunikacyjna, [w:] Joanna Przybyszewska, Ryszard Karpiński, Marek Sznajder (red.), Odra przyszłość regionów, Bydgoszcz: Wydawnictwo Unitex, 2001, s. 48–63 (tekst polski i angielski), ISBN 83-7296-145-X.
  8. ↑ Andrzej Konarski, Konrad Adamczuk, Magdalena Pormańczuk, Sieć komunikacyjna w dolinie Odry na obszarze województwa dolnośląskiego, „Przegląd Geologiczny”, 52 (11), 2004, s. 1102, ISSN 0033-2151 [dostęp 2020-08-31].
  9. ↑ Stowarzyszenie Techników i Inżynierów Komunikacji z wizytą na obwodnicy Kłodzka [online], Lafrenz, 2017 [dostęp 2020-08-03].
  10. ↑ Łukasz Stec, Kontrowersyjny pomysł na Dworzec Świebodzki [online], Wroclaw.naszemiasto, 2009 [dostęp 2020-08-03].
  11. ↑ Bartosz Józefiak, Wszystkie plagi wrocławskiego Rynku. Jak przywrócić mu blask? [online], GazetaWroclawska.pl, 2014 [dostęp 2020-08-03].
  12. ↑ Targ na Świebodzkim. Obraz nędzy i rozpaczy. To ma być europejska metropolia? [online], Gazeta Wrcławska, 23 grudnia 2018 [dostęp 2020-08-23].
  13. ↑ Konrad Adamczuk, Andrzej Konarski, Wrocławski tramwaj regionalny – możliwość obsługi gmin przyległych tramwajem dwysystemowym/autobusem szynowym, [w:] Marek Krużyński i inni red., Zintegrowany system miejskiego transportu szynowego, Wrocław–Warszawa: Międzynarodowa Konferencja Naukowo-Techniczna przy udziale Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Warszawskiej, 24 kwietnia 2003, s. 229–232, ISBN 83-914-773-7-1 [dostęp 2020-08-20].
  14. ↑ Konrad Adamczuk, Andrzej Konarski, Współdziałanie komunikacji drogowej i szynowej w obsłudze regionów, „Logistyka i Transport”, 1, Wrocław: Międzynarodowa Wyższa Szkoła Logistyki i Transportu we Wrocławiu, 2005, 7–14 (od 2009 w języku angielskim „Logistics and Transport”), ISSN 1734-2015 [dostęp 2020-08-31].
  15. ↑ Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RP Oddział we Wrocławiu w latach 2006–2016, „Przegląd Komunikacyjny”, LXXI (6), 2016, s. 31, 33, ISSN 0033-2232 [dostęp 2020-08-31].
  16. ↑ Towarzystwo Urbanistów Polskich (hasło), [w:] Jan Harasimowicz (red.), Encyklopedia Wrocławia, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 917, ISBN 83-7384-561-5.
  17. ↑ Władze Towarzystwa Urbanistów Polskich [online], Towarzystwo Urbanistów Polskich [dostęp 2020-08-03].
  18. ↑ Członkowie honorowi [online], Towarzystwo Urbanistów Polskich [dostęp 2020-08-03].
  19. ↑ II Kongres Urbanistyki Polskiej, Wrocław, 6–8 września 2006 [online], portal W-A.pl Architektura, Design, Budownictwo [dostęp 2020-08-03].
  20. ↑ Dagmara Chylińska, Krajobrazy Europy: Gospodarka planowa czy generowanie chaosu? – Konferencja naukowa, Wrocław 17–19 września 2009, „Ochrona Zabytków”, 3, 2009, s. 6–7, ISSN 0029-8247 [dostęp 2020-08-20].
  21. ↑ 1. Forum Metropolitalne – Wrocław [online], 25 czerwca 2009 [dostęp 2020-08-31].
  22. ↑ Elżbieta Przesmycka, Sprawozdanie i dokumentacja fotograficzna z projektu: II/V Międzynarodowa Konferencja „Architektura bez granic – Kultura miasta, miasto w kulturze”, Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej, 2012 [dostęp 2021-12-29].
  23. ↑ Daria Kędzierska, Wrocławianie z Radą Miasta będą decydować o swoim mieście [online], tuwrocław.com, 12 maja 2011 [dostęp 2020-08-20].
  24. ↑ Architektura bez granic, „Pryzmat” (258), Wrocław: Politechnika Wrocławska, 2012, s. 40–42, ISSN 1429-1673 [dostęp 2020-08-23].
  25. ↑ Przemysław Wronecki, Wrocław: Rewolucja na Kazimierza Wielkiego. Chcą zamknąć jedną jezdnię. Na zawsze [online], motofakty.pl, 9 kwietnia 2014 [dostęp 2020-09-02].
  26. ↑ Wrocław: Kolejna tragedia przy alei Karkonoskiej [online], Gazeta Wrocławska, 11 lutego 2010 [dostęp 2020-08-20].
  27. ↑ Władze miasta chcą poszerzyć ul. Karkonoską. Ale dopiero za parę lat (Posłuchaj) [online], Radio RAM 89.8, 23 lutego 2010, (zawiera nagranie Radia Wrocław z wypowiedzią Andrzeja Konarskiego) [dostęp 2020-08-20].
  28. ↑ Leszek Krawczyk, Andrzej Konarski, Apel w sprawie bezpieczeństwa na ulicy Karkonoskiek, „Gazeta Wyborcza”, www.wroclaw.gazeta.pl, 12 lutego 2010, s. 9, ISSN 0860-908X [dostęp 2020-08-29].
  29. ↑ Marcin Kaźmierczak, Wstyd w samym sercu miasta. Co dalej ze Świebodzkim? [online], gazetawrocławska.pl, 15 lipca 2017 [dostęp 2022-06-09].
  30. ↑ Błażej Organisty, Wrocław Świebodzki znów dworcem! Pociągi wrócą po ponad trzech dekadach [online], gazetawrocławska.pl, 21 kwietnia 2022 [dostęp 2022-06-09].
  31. ↑ a b Andrzej Konarski, Golub 2002, czyli reminiscencje po XXXI Konkursie Krasomówczym Przewodników, „Gościniec”, 9 (5), 2003, ISSN 1642-0853 [dostęp 2020-08-22].
  32. ↑ a b c Małgorzata Wieliczko, XXXI Wrocławska Księga Pamięci o ludziach z długą i piękną życiową kartą – Gdy się zna każdy kamień w mieście... Andrzej Konarski (81 lat) [online], www.wrocław.pl – oficjalny portal internetowy Wrocławia, 10 lipca 2019 [dostęp 2020-08-16].
  33. ↑ Piotr Kuroczyński, Architekturvermittlung im gebauten und medialen Raum Internetbasierte und Print-Stadtführer zur Stadt Breslau (Wrocław) nach 1945, Technischen Universität Darmstadt, dysertacja doktorska, 2010, s. 5, 79, 111, 119, 127 [dostęp 2020-08-23] (niem.).
  34. ↑ Jerzy Kuligowski, VI Krajowy Konkurs Krasomówczy Przewodników PTTK, Golub-Dobrzyń 21–27 XI 77, „Jantarowe Szlaki”, XX (4), 1977, s. 57–59, ISSN 0209-3847 [dostęp 2020-08-16].
  35. ↑ Andrzej Konarski, Golub 2001 [online], portal Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego [dostęp 2020-08-22].
  36. ↑ Marian Głowacki, Jan Wacław Derejczyk, 25 lat pielgrzymek przewodnickich na Jasną Górę, [w:] Marceli Antoniewicz (red.), Ziemia Częstochowska, t. XXXVI, Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, 2009, s. 287, ISBN 978-83-7455-129-8 [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-04].
  37. ↑ W Toruniu można było posłuchać pięknej polszczyzny i ciekawych opowieści [online], Gazeta Pomorska, 2012 [dostęp 2021-12-28].
  38. ↑ XVII Walny Zjazd PTTK – Sprawozdanie Zarządu Głównego z XVI kadencji 2005–2009, Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 2009, s. 22, ISBN 978-83-7005-509-7 [dostęp 2020-08-31].
  39. ↑ Nasi honorowi – Andrzej Konarski [online], Porozumienie Oddziałów PTTK Województwa Dolnośląskiego [dostęp 2020-08-03].
  40. ↑ Z redakcją stale współpracują, „Gościniec Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego” (3), 2017, s. 4, ISSN 1642-0853.
  41. ↑ Andrzej Konarski, Wspominając Krzysztofa Radosława Mazurskiego, „Gościniec”, 2 (56), 2016, s. 138–140, ISSN 1642-0853.
  42. ↑ Andrzej Konarski, Bronisław Turoń – historyk, krajoznawca, nauczyciel przewodników, [w:] Halina Okólska (red.), Kalendarz Wrocławski 2020 (XLIV), Wrocław: Towarzystwo Miłośników Wrocławia i Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, 2020, s. 398–400, ISBN 978-83-951471-9-7.
  43. ↑ Andrzej Konarski, Wanda Tomaszewska – harcerka i przewodniczka, [w:] Halina Okólska (red.), Kalendarz Wrocławski 2020 (XLIV), Wrocław: Wydawnictwo Miłośników Wrocławia i Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, 2020, s. 401–404, ISBN 978-83-951471-9-7.
  44. ↑ Andrzej Konarski, Wrocław Wandy Roszkowskiej, [w:] Halina Okólska (red.), Kalendarz Wrocławski XLV, Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, Towarzystwo Miłośników Wrocławia, Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, 2021, s. 389–392, ISBN 978-83-957326-5-2.
  45. ↑ Andrzej Konarski, Marcin Bukowski – architekt i konserwator zabytków, [w:] Halina Okólska (red.), Kalendarz Wrocławski XLV, Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, Towarzystwo Miłośników Wrocławia, Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, 2021, s. 393–408, ISBN 978-83-957326-5-2.
  46. ↑ Andrzej Konarski, Anna i Oskar Andruszkiewiczowie. Przewodnicy wrocławscy, „Kalendarz Wrocławski”, XLVII, Wrocław: Towarzystwo Miłośników Wrocławia i Ośrodek „Pamięć i Przyszłość”, 2023, s. 552–555, ISSN 0449-6906 [dostęp 2023-11-16].
  47. ↑ Działalność TMW i Statut [online], Towarzystwo Miłosników Wrocławia, 2013 [dostęp 2020-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-17].
  48. ↑ Małgorzata Wieliczko, Laur Wrocławia dla Sylwestra Chęcińskiego i Ogrodu Zoologicznego [online], www.wrocław.pl, 2017 [dostęp 2020-08-03].
  49. ↑ Zygmunt Marek Żdżarski, Klub Turystów Miłośników Wrocławia [online], Towarzystwo Miłośników Wrocławia [dostęp 2020-08-23].
  50. ↑ W Klubie Seniora o rozwoju przestrzennym Wrocławia [online], Politechnika Wrocławska, 2017 [dostęp 2020-08-03].
  51. ↑ Andrzej Konarski, Bohdan Grzymała-Siedlecki (1919–1998) – człowiek z kompasem i sercem, „Na Powiślu”, 10, Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Warszawy Oddział Powiśle, marzec 2009, s. 10–14, ISSN 1689-9091 [dostęp 2020-08-22].
  52. ↑ Spotkanie z Andrzejem Konarskim, „Wiadomości Gminne – Biuletyn Informacyjny”, 3 (605), Gmina Opatówek, 2016, s. 29 [dostęp 2020-08-23].
  53. ↑ Społeczny Komitet Panoramy Racławickiej [online], krs-online.com.pl [dostęp 2020-08-20].
  54. ↑ Małgorzata Garbacz, Podsumowanie kadencji UTW: Mapy Wrocławia, Urbanistyczny finisz... [online], Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu, 2020 [dostęp 2020-08-20].
  55. ↑ Sprawozdanie z działalności Dolnośląskiego Towarzystwa Regionalnego w latach 2015–2018 [online], Dolnośląskie Towarzystwo Regionalne (dawniej Dolnośląskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne), 8 marca 2019 [dostęp 2020-08-24].
  56. ↑ W Sali Kolumnowej Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego odbyła się uroczystość wręczania Odznak Honorowych Zasłużonym dla Województwa Dolnośląskiego, „Spotkajmy się we Wrocławiu”, 1 (31), Wrocław: Agencja Wydawnicza „ARGI”, 2014, s. 14, ISSN 1644-1524 [dostęp 2020-08-31].
  57. ↑ Zbigniew Magdziarz, Nagrody Wrocławia i TMW w 2019 roku, [w:] Halina Okólska (red.), Kalendarz Wrocławski 2020 (XLIV), Wrocław: Wydawnictwo Miłośników Wrocławia i Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, 2020, s. 453, ISBN 978-83-951471-9-7.
  58. ↑ 1980 – V Salon Barwnych Przeźroczy DIA-POL'80 [online], Radomskie Towarzystwo Fotograficzne [dostęp 2020-08-31].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Konarski, [w:] katalog Biblioteki Narodowej [dostęp 2020-08-19]
  • Andrzej Konarski, [w:] Dorobek naukowy PWr (baza DONA), nr ewid. PWr: 021384, W02 [dostęp 2024-02-12]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Konarski_(ur._1938)&oldid=73434571”