Andrzej Madeyski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Madeyski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1924
Sokal

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 2006
Warszawa

profesor nauk inżynieryjnych
Specjalność: balneologia
Alma Mater

Politechnika Śląska

Doktorat

13 maja 1965
Politechnika Warszawska

Profesura

14 września 1978

Uczelnia

Politechnika Wrocławska
Politechnika Warszawska

Grób prof. Andrzeja Madeyskiego na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Andrzej Zbigniew Madeyski herbu Poraj (ur. 23 maja 1924 w Sokalu, zm. 18 sierpnia 2006 w Warszawie) – inżynier balneologii, profesor nadzwyczajny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach.

W czasie wojny w Krakowie ukończył technikum mechaniczne i zdał maturę w 1945 roku. Dyplom magistra inżyniera mechanika uzyskał w 1951 r. na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Doktorat nauk technicznych ze specjalizacją balneologia zdobył na Politechnice Warszawskiej 13 maja 1965 roku po obronie pracy "Podstawy teoretyczne wzorowych układów technologicznych obiektów zdrojowiskowych z punktu widzenia techniki sanitarnej".

Od 1964 pracuje w Instytucie Balneoklimatycznym, gdzie jako docent od roku 1971 kierował zorganizowanym przez siebie Oddziałem Balneotechniki. W tym samym czasie wykładał na Politechnice Wrocławskiej, gdzie był kierownikiem Zakładu Techniki Uzdrowiskowej. Przez szereg kadencji był wiceprezesem (względnie członkiem) Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych. Współorganizator i przewodniczący Głównej Sekcji Balneotechniki PZITS'u. Sekretarz i przewodniczący rady lekarsko-technicznej przy Zjednoczeniu Uzdrowisk.

W roku 1964 wraz z kolegą zdobył nagrodę w międzynarodowym konkursie na projekt zakładu przyrodoleczniczego "Excelsior" w największym uzdrowisku włoskim – Montecatini.

W roku 1976 został odznaczony medalem międzynarodowej organizacji Socièté Internationale de la Technique Hydrotermale (SITH).

Profesor nadzwyczajny od 14 września 1978. Czynny w Solidarności w zakresie uzdrowisk. Wskutek represji podczas stanu wojennego stracił stanowisko kierownika Zakładu Balneotechniki oraz przewodniczącego rady lekarsko-technicznej (Z.U.P.). Dwukrotny stypendysta D.A.A.D. Honorowy członek rady czasopisma "Gaz, Woda i Technika Sanitarna".

Jest autorem wielu publikacji z zakresu techniki uzdrowiskowej, między innymi Podstawy inżynierii uzdrowiskowej. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Irena Fabiani Madeyska (uzupełnił Andrzej Madeyski), 1975/86, Madeyscy herbu Poraj – Dziesięć ostatnich pokoleń: Biogramy, Warszawa (VII, 116)