Andrzej Wapowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Wapowski
Ilustracja
Zabicie Wapowskiego w czasie koronacji Henryka Walezego, obraz Jana Matejki
Herb
Nieczuja
Rodzina

Wapowscy herbu Nieczuja

Data urodzenia

1530

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1574
Kraków

Ojciec

Piotr Wapowski

Matka

Beata Tęczyńska

Żona

Katarzyna Wapowska

Dzieci

Jan Stanisław Wapowski

Andrzej Wapowski herbu Nieczuja (ur. około 1530[1], zm. 23 lutego 1574) – kasztelan przemyski w latach 1570–1574, podkomorzy sanocki w latach 1566-1569, stolnik sanocki w latach 1557-1566, dworzanin królewski w 1552 roku[2].

Syn Piotra Wapowskiego i Beaty Tęczyńskiej[3].

Dziedzic dóbr Wapowce na Pogórzu Przemyskim, w dolinie Sanu. Poślubił Katarzynę Maciejowską, córkę Stanisława Maciejowskiego, starosty zawichojskiego. Miał syna Jana Stanisława (zm. 1632), który w 1580 ożenił się z Katarzyną Kostczanką, herbu Dąbrowa. W 1573 potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[4].

Poseł na sejm warszawski 1563/1564 roku z ziemi sanockiej[5].

Był uczestnikiem zjazdu w Knyszynie 31 sierpnia 1572 roku[6]. W 1574[7], w czasie uroczystości koronacyjnych Henryka Walezego na Wawelu, doszło do walki pomiędzy Samuelem Zborowskim i Karwatem, sługą Jana Tęczyńskiego, kasztelana wojnickiego. Pragnąc ratować powagę chwili, próbę rozdzielenia walczących podjął Andrzej Wapowski. Zdenerwowany interwencją Samuel Zborowski uderzył Wapowskiego czekanem w głowę, wskutek czego tenże zmarł. Morderca Wapowskiego został przez króla skazany na banicję.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Andrzej Wapowski h. Nieczuja [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2016-05-29].
  2. ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV–XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 401.
  3. ↑ Marek Minakowski, Andrzej Wapowski h. Nieczuja [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2018-11-11].
  4. ↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572–1576, Kraków 1917, s. 150.
  5. ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 147.
  6. ↑ Karol Sienkiewicz, Skarbiec historii polskiej. t. II, Paryż 1840, s. 40.
  7. ↑ Teresa Romańska-Faściszewska: Oleśnica. Wydawnictwo Alleluja, Kraków 2007, ISBN 978-83-89660-74-9. Rozdział: Samuel Zborowski, s. 106.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934–1939).
  • Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924–1927).
  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962–1969).
  • Jerzy Antoni Kostka: Kostkowie herbu Dąbrowa, Wydawnictwo Z.P. POLIMER Koszalin 2010, ISBN 978-83-89976-40-6, s. 256.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Wapowski&oldid=73491352”