Angela Piggford
| Data i miejsce urodzenia |
17 sierpnia 1963 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
162 cm | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Angela Mary Piggford, po mężu Gilmour (ur. 17 sierpnia 1963 w Gateshead[1]) – brytyjska lekkoatletka, sprinterka, dwukrotna medalistka igrzysk Wspólnoty Narodów, olimpijka.
Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentowała Anglię, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.
Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. Odpadła w eliminacjach tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie[2].
Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Jane Parry, Linda Keough, Piggott i Kathy Cook) oraz zajęła 8. miejsce w finale biegu na 400 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu zajęła 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (wystąpiła tylko w biegu finałowym)[1]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1989 w Hadze[4] i odpadła w eliminacjach tej konkurencji na halowych mistrzostwach świata w 1989 w Budapeszcie[5].
Zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w składzie: Piggford, Jennifer Stoute, Sally Gunnell i Keough) oraz zajęła 6 miejsce w biegu na 400 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland[3]. Zajęła 5. miejsce w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1990 w Glasgow[6]. Na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie Piggott odpadła w półfinale biegu na 400 metrów oraz wystąpiła w biegu eliminacyjnym sztafety 4 × 400 metrów. W finale zastąpiła ją Sally Gunnell, a sztafeta brytyjska zdobyła brązowy medal[7].
Piggford była wicemistrzynią Wielkiej Brytanii (WAAA) w biegu na 400 metrów w 1986 i brązową medalistką w 1989[8]. Zwyciężyła na tym dystansie w mistrzostwach UK Championships w 1986 oraz zdobyła srebrny medal w 1985, 1989 i 1990[9]. W hali była mistrzynią Wielkiej Brytanii w biegu na 400 metrów w 1986 i brązową medalistką w 1989[10].
Jej rekord życiowy w biegu na 400 metrów wynosił 52,79 s, ustanowiony w 1989[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Angela Piggford [online], olympedia.org [dostęp 2020-09-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 490 [dostęp 2020-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ a b Angela Mary Piggford [online], thecgf.com [dostęp 2020-09-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 507–508 [dostęp 2020-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 126 [dostęp 2020-09-17] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 513 [dostęp 2020-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 582–583, 585–586 [dostęp 2020-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ AAA Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-17] (ang.).
- ↑ UK Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-17] (ang.).
- ↑ AAA Indoor Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-17] (ang.).