Anguilla (rodzaj)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anguilla
Schrank, 1798[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – Anguilla anguilla
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

promieniopłetwe

Podgromada

nowopłetwe

Infragromada

doskonałokostne

Nadrząd

elopsopodobne

Rząd

węgorzokształtne

Rodzina

węgorzowate

Rodzaj

Anguilla

Typ nomenklatoryczny

Muraena anguilla Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

20 gatunków – zobacz opis w tekście

Anguillarodzaj ryb z rodziny węgorzowatych (Anguillidae).

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą gatunki występujące w wodach Oceanu Atlantyckiego, Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego; tarło odbywają w ciepłych i tropikalnych wodach oceanicznych[5][6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała do 200 cm; masa ciała (największa opublikowana) 25 kg[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1798 roku niemiecki botanik i entomolog Franz de Paula von Schrank w publikacji własnego autorstwa poświęconej historii oswojonych zwierząt występujących w Bawarii[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) węgorz europejski A. anguilla.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Anguilla: łac. anguilla ‘węgorz’, od anguis ‘wąż’; przyrostek zdrabniający -illa[7].
  • Terpolepis: gr. τερφος terphos ‘skóra, powierzchnia’[8]; λεπις lepis, λεπιδος lepidos ‘łuska, płytka’, od λεπω lepō ‘łuszczyć’[9]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczanie): Anguilla brevirostris McClelland, 1844[10].
  • Tribranchus: gr. τρι- tri- ‘trój-’, od τρεις treis, τρια tria ‘trzy’[11]; βραγχια brankhia ‘skrzela’[12]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Tribranchus anguillaris Peters, 1846 (= Muraena (Anguilla) mossambica Peters, 1852).
  • Neoanguilla: gr. νεος neos ‘nowy’[13]; rodzaj Anguilla Schrenk, 1798. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Neoanguilla nepalensis Shrestha, 2008 (nomen dubium).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:

Przpisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b F. de P. von Schrank: Fauna Boica: durchgedachte Geschichte der in Baiern einheimischen und zahmen Thiere. T. 1. Nürnberg: in der Stein’schen Buchhandlung, 1798, s. 304, 307. (niem.).
  2. J. McClelland. Apodal fishes of Bengal. „Calcutta journal of natural history, and miscellany of the arts and sciences in India”. 5 (18), s. 255, 1844. (ang.). 
  3. J.R. Müller. Über den Bau und die Grenzen der Ganoiden und über das natürliche System der Fische. „Abhandlungen der Königlichen Akademie der Wissenschaften zu Berlin”. Aus dem Jahre 1844, s. 193 (przypis), 1846. (niem.). 
  4. T.K. Shrestha: Ichthyology of Nepal: A study of fishes of the Himalayan waters. Kathmandu: Himalayan Ecosphere, 2008, s. 236. ISBN 978-9937-2-0653-2. (ang.).
  5. a b Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 kwietnia 2024 [dostęp 2024-05-21] (ang.).
  6. a b R. Froese & D. Pauly: Anguilla. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-05-21]. (ang.).
  7. Ch. Scharpf: Family Muraenidae Rafinesque 1815 (Moray Eels). The ETYFish Project. [dostęp 2024-05-21]. (ang.).
  8. Jaeger 1959 ↓, s. 260.
  9. Jaeger 1959 ↓, s. 139.
  10. J. Blache, M.-L. Bauchot & L. Saldanha: Several family accounts of anguilliform fishes. W: J.C. Hureau & T. Monod (redaktorzy): Check-list of the Fishes of the North-eastern Atlantic and of the Mediterranean: Clofnam / Catalogue des poissons de l’Atlantique du nord-est et de la Méditerranée. Paris: Unesco, 1973, s. 220. ISBN 92-3-002309-4. (ang. • fr.).
  11. Jaeger 1959 ↓, s. 270.
  12. Jaeger 1959 ↓, s. 39.
  13. Jaeger 1959 ↓, s. 165.
  14. a b c G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  15. FishBase.org za: Edward Jackowski. Nazewnictwo ryb [nazwy naukowe, polskie i angielskie]. „Magazyn Przemysłu Rybnego”. 6, 2001. ISSN 1428-362X. (pol.). 
  16. Stanisław Robak. Identyfikacja węgorza europejskiego Anguilla anguilla (L.) i węgorza japońskiego Anguilla japonica (Temminck & Schlegel, 1846) na podstawie uzębienia szczęki górnej. „Komunikaty rybackie”. 6 (125), s. 12–14, 2011.  (pdf)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]