Aniela Gąska
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Aniela Gąska (ur. 8 maja 1915, zm. 12 stycznia 2006) – polska „Sprawiedliwa wśród Narodów Świata”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W trakcie II wojny światowej Aniela Gąska mieszkała na podwarszawskim Grochowie. Latem 1942 r., podczas zakrojonej na szeroką skalę akcji w getcie warszawskim, Tadeusz Plucer-Sarna wraz z synem Henrykiem zwrócili się do niej z prośbą o wynajęcie pokoju. Aniela zorientowała się, że są to Żydzi, którzy uciekli z getta i kierując się współczuciem i poczuciem obowiązku, przyjęła ich do siebie. Tadeusz, który miał wówczas około 65 lat, przebywał w jej mieszkaniu, gdzie udawał jej ojca, a jego syn był w tym czasie w piwnicy. Początkowo uchodźcy płacili czynsz, ale nawet gdy skończyły się im pieniądze, Gąska pozwoliła im zostać, a nawet pomagała w opłaceniu ich utrzymania. Gąska znalazła dla Tadeusza pracę jako prywatny nauczyciel muzyki, co pomagało uzupełnić ich skromne dochody[1][2].
Jest pochowana na Cmentarzu Północnym w Warszawie (kw. T-IX-7, rządː 6, gróbː 6)[3].
22 grudnia 1992 r. Instytut Jad Waszem uhonorował Anielę Gąskę medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Aniela Gąska, Instytut Yad Vashem
- ↑ Historia pomocy - Aniela Gąska | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2023-11-16] .
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-11-23] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Księga Sprawiedliwych wśród Narodów Świata: ratujący Żydów podczas Holocaustu: Polska, red. I. Gutman, Kraków 2009