Anna Beata Bohdziewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Beata Bohdziewicz
Data i miejsce urodzenia

1950
Łódź

Dziedzina sztuki

fotografika

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Anna Beata Bohdziewicz (ur. 1950 w Łodzi) – fotografka, publicystka i kuratorka wystaw. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wnuczka Walentyny Miedwiediew (aktorki, z pochodzenia Rosjanki) i Piotra Demkowskiego (majora dyplomowanego piechoty Wojska Polskiego, uczestnika wojny z bolszewikami, skazanego na karę śmierci, zdegradowanego i straconego w 1931 za działania szpiegowskie na rzecz ZSRR). Córka reżysera prof. Antoniego Bohdziewicza i scenarzystki filmowej Ariadny Demkowskiej.

Początkowo studiowała archeologię, a po pół roku zmieniła kierunek studiów na etnografię na Uniwersytecie Warszawskim[1][2], którą ukończyła w 1974. W latach 1974–1980 pracowała w Przedsiębiorstwie Realizacji Filmów, jako asystentka oraz jako drugi reżyser na planie filmowym m.in. z Walerianem Borowczykiem, Krzysztofem Kieślowskim, Filipem Bajonem, Andrzejem Trzosem-Rastawieckim.

W 1981 była zaangażowana w działania Regionu Mazowsze NSZZ Solidarność. W latach 1983–1989 współpracowała z prasą podziemną. Była aktywną uczestniczką wystaw „przykościelnych” organizowanych w Warszawie przez Janusza Boguckiego i Antoninę Smolarz.

Od lat 90. przygotowuje reportaże, m.in. dla: „Tygodnika Powszechnego”, „Gazety Wyborczej”, „The Independent”, „Zeszytów Literackich”, „Kontekstów”, a także internetowego pisma poświęconego fotografii „Fototapeta”. Przez rok była fotoedytorką w „Gazecie Wyborczej”. Pracuje jako fotografka niezależna.

Od 1982 prowadzi Fotodziennik[3], który liczy obecnie około 6000 stron i jest zapisem najnowszej historii Polski oraz życia prywatnego autorki. Dodatkową wartość nadają mu osobiste podpisy pod zdjęciami. Od 1997 pracuje nad cyklem "Antypocztówka z...", realizowanym między innymi w Warszawie, Berlinie, Cannes, Jerozolimie, Pekinie[1].

Jest laureatką wielu nagród, m.in.: nagrody Rady Artystycznej ZPAF za najlepszy debiut w 1985; Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego w 1985; nagrody Niezależnego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w 1987. Otrzymała odznakę Zasłużony Działacz Kultury w 1998. W 2007 za zasługi na polu fotografii niezależnej została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2010 otrzymała medal „10 lat Instytutu Pamięci Narodowej[4].

Wystawy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Udział w wystawach zbiorowych[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Monika Szewczyk-Wittek, Jedyne : nieopowiedziane historie polskich fotografek, wyd. I, Warszawa: Dom Spotkań z Historią instytucja kultury m.st. Warszawy, 2021, ISBN 978-83-66068-33-9, OCLC 1262592710 [dostęp 2022-01-22].
  2. Anna Beata Bohdziewicz: w momencie naciśnięcia spustu migawki zdjęcia stają się historią [online], histmag.org, 19 grudnia 2021 [dostęp 2022-11-19] (pol.).
  3. Anna Beata Bohdziewicz | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2022-01-22] (pol.).
  4. Biuro Edukacji Publicznej IPN przyznało medale. wiadomosci.onet.pl/. [dostęp 2010-12-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]