Anna Sosnowska

Anna Sosnowska
Hanka, Zawadzka
	strzelec
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1925 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	2 maja 1997 ; Tomaszów Lubelski
	Przebieg służby
Lata służby	1940–1945
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	oddział partyzancki AK por. „Lancy”; oddział partyzancki NOW-AK „Ojca Jana”
Stanowiska	sanitariuszka
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; (powstanie warszawskie)
Późniejsza praca	pielęgniarka
	Odznaczenia

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Zygmunta i Janiny z domu Reingruber. Od października 1939 była sanitariuszką w Szpitalu Ujazdowskim. Maturę uzyskała na tajnych kompletach w warszawskiej szkole Zofii Kurmanowej. Od lutego 1940 w Szarych Szeregach - kolportowała tajną prasę i brała udział w akcjach małego sabotażu. W 1942 aresztowana przez Gestapo i osadzona na Pawiaku. Zwolniona w 1943, wyjechała na ziemię janowską i wstąpiła (jako sanitariuszka) do oddziału AK por. Bolesława Ostrowskiego ps. „Lanca”. Od wiosny 1944 w oddziale NOW-AK „Ojca Jana”. W czerwcu tr. powróciła do Warszawy i wzięła udział w powstaniu^[1] - jako łączniczka w samodzielnym plutonie pancernym „Wacek” batalionu „Zośka”. Uczestniczyła w walkach na terenie Starego Miasta i (po przejściu kanałami) Śródmieścia^[2].

Po upadku powstania w obozie jenieckim, po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie pracowała jako siostra operacyjna w szpitalu polowym 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej w Schwagstorf. Do Polski powróciła w lipcu 1946 i zamieszkała u ojca w Warszawie. Pracowała na stanowisku pielęgniarki w szpitalach Szczecina, Jeleniej Góry i Tomaszowa Lubelskiego. Absolwentka technikum medycznego o specjalności EKG-rentgenologia^[1].

W 1964 odznaczona Orderem Virtuti Militari 5 klasy za walki w szeregach oddziałów partyzanckich i udział w powstaniu warszawskim. Działała w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej. We wrześniu 1946 wyszła za mąż za Adriana Sosnowskiego^[a], z którym miała córkę Elżbietę oraz synów Jacka, Tomasza i Janusza. Anna Sosnowska w latach późniejszych została mianowana na stopień podporucznika rezerwy Wojska Polskiego^[1].

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
Muzeum Powstania Warszawskiego - Powstańcze biogramy. [dostęp 2020-07-06].