Anthostoma decipiens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anthostoma decipiens
Ilustracja
Teleomorfy Anthostoma decipiens na gałęzi dębu
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

próchnilcowce

Rodzina

Diatrypaceae

Rodzaj

Anthostoma

Gatunek

Anthostoma decipiens

Nazwa systematyczna
Anthostoma decipiens (DC.) Nitschke
Pyrenomyc. Germ. 1: 111 (1867)

Anthostoma decipiens (DC.) Nitschke– gatunek grzybów z rodziny Diatrypaceae[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Anthostoma, Diatrypaceae, Xylariales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1805 r. Augustin Pyramus de Candolle, nadając mu nazwę Sphaeria decipiens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1867 r. Theodor Rudolph Joseph Nitschke[1].

Synonimy:

  • Botryosphaeria decipiens (DC.) Cooke 1885
  • Cryptosphaeria decipiens (DC.) Læssøe & Spooner 1994
  • Cytospora decipiens Sacc. 1884
  • Lopadostoma decipiens (DC.) P.M.D. Martin 1976
  • Lopadostoma decipiens (DC.) P.M.D. Martin 1969
  • Sphaeria decipiens DC. 1805[2].

Jeszcze do niedawna Cytospora decipiens Sacc. traktowany był jako odrębny gatunek. Dopiero w 2010 r. udało się ustalić, że wytwarzane przez niego czerwonawe podkładki są bezpłciową formą gatunku Anthostoma decipiens[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Podkładki

Drobne, kuliste, całymi grupami wybijające się przez korę drzew. Początkowo są to bezpłciowe anamorfy o barwie żółtawo-czerwonej, potem wiśniowo-czerwonej. Później rozwijają się płciowe, ciemne, niemal czarne, aksamitne teleomorfy. Zbudowane są ze ściśle upakowanych, jajowatych, tworzących jeden szereg perytecjów o średnicy 0,5–0,8 mm[3].

Cechy mikroskopowe

Na podkładkach powstają długie (17–19 μm) konidiofory, holoblastycznie wytwarzające półksiężycowate, hialinowe konidia o rozmiarach 4–2 × 1,3–1,4 μm[3].

Perytecja posiadają kolbowate szyjki o długości do 1,5 mm i średnicy około 0,3 m, z 5–8 bruzdami. W hymenium tworzą się maczugowate lub buławkowate worki o rozmiarach (35–60 × 4–5 μm), wyrastające na długich szypułkach (30–50 μm). Poprzedzielane są wstawkami o długości 150–200 μm. Askospory elipsoidalne, jasnobrązowe do oliwkowozielonych i rozmiarach 4–7 × 1,8–3,5 μm[3].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Znane jest występowanie tego gatunku tylko w Ameryce Północnej i Europie[4], w tym również w Polsce[5].

Pasożyt i saprotrof rozwijający się na żywych drzewach i martwym drewnie. W Polsce notowany na dębie i grabie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2017-11-03] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2017-11-03] (ang.).
  3. a b c d F. Rocchi i inni, Studies on Anthostoma decipiens involved in Carpinus betulus decline, „Journal of Plant Pathology”, 92 (3), 2010, s. 637–644.
  4. Discover Life Maps. [dostęp 2017-11-03].
  5. a b Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.