Antoni Lasocki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Lasocki
Herb
Dołęga
Rodzina

Lasoccy herbu Dołęga

Data urodzenia

1727

Data śmierci

1799

Ojciec

Józef Lasocki z Lasocina h. Dołęga

Matka

Anna Grabowska h. Pomian

Żona

Teresa Laskowska z Lasków h. Trzaska

Dzieci

Izabela Lasocka

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie)

Antoni Lasocki na Brzezinach i Żukowie herbu Dołęga (ur. ok. 1727, zm. 1799) – wojewoda ciechanowski w 1794 roku, kasztelan gostyniński w latach 1772–1794, szambelan królewski w 1765 roku, podczaszy gostyniński[a] w 1754 roku, starosta gostyniński już w 1759 roku, starosta topolnicki w 1757 roku[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był członkiem konfederacji Czartoryskich w 1764 roku i posłem na sejm konwokacyjny (1764) z ziemi gostynińskiej[4]. Na sejmie konwokacyjnym 1764 roku wyznaczony do Komisji Wojskowej Koronnej[5]. Poseł na sejm 1766 roku z ziemi gostynińskiej[6]. Członek konfederacji 1773 roku[7]. Na Sejmie Rozbiorowym 1773–1775 wszedł w skład delegacji wyłonionej pod naciskiem dyplomatów trzech państw rozbiorczych, mającej przeprowadzić rozbiór. 18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski[8]. Był zwolennikiem konstytucji 3 maja. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego w 1788 roku[9]. Sędzia sejmowy z Senatu z Prowincji Wielkopolskiej w 1791 roku[10]. Był członkiem konfederacji targowickiej[11]. Sejm grodzieński (1793) nominował go do Rady Nieustającej[12]. Właściciel dóbr brzezińskich[13][14].

W 1789 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1781 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Kawaler holsztyńskiego Orderu św. Anny.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa Lasockiego i Anny Grabowskiej. Ożenił się z Teresą Laskowską, z którą miał jedno dziecko – Izabelę Lasocką[14][13].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W dawnej polszczyźnie „gostyński”[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lech Borzym, Ziemia gostynińska i gostyńska [online], www.pocztowki.plockie.pl [dostęp 2023-03-24].
  2. ↑ Nowe odmiany w geografii zaszłe od r. 1806 aż do r. 1811 z krótkim opisem Xięstwa Warszawskiego, Wrocław: Wilhelm Bogumił Korn, 1811, s. 64 [dostęp 2023-03-24].
  3. ↑ Herbarz polski, t. XIV, Warszawa 1911, s. 16.
  4. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 93.
  5. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 29.
  6. ↑ Rozalia Kosińska, Sejmiki poselskie 1766 roku, w: Kwartalnik Historyczny 2019, T. 125, nr 4, s. 884.
  7. ↑ Chojecki 1972 ↓, s. 559.
  8. ↑ Volumina Legum t. VIII, Petersburg 1860, s. 20-48.
  9. ↑ Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Pod Związkiem Konfederacyi Generalney Oboyga Narodów W Warszawie Rozpoczętego Roku Pańskiego 1788. T. 1 cz. 1, [b.n.s]
  10. ↑ Sądy seymowe. Actum in curia regia Varsaviensi 1791 05.28, [b.n.s]
  11. ↑ Korwin [Kossakowski] S., Trzeci Maj i Targowica, Kraków 1890, s. 132.
  12. ↑ Volumina Legum, t. X, Poznań 1952, s. 343.
  13. ↑ a b Izabela Lasocka [online], Osadnicy [dostęp 2023-03-24].
  14. ↑ a b Kazimierz Badziak, Brzeziny. Dzieje miasta do 1995 roku, Łódź–Brzeziny 1997

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008
  • Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r. Uwagi na marginesie działalności w sejmie i w delegacji 19 IV - 28 IX, „Kwartalnik Historyczny”, 79 (3), 1972, s. 545-562.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Lasocki&oldid=73644540”