Antoni Lelowski

Antoni Lelowski
Data i miejsce urodzenia	1783 ; Stryj
Data i miejsce śmierci	26 czerwca 1855 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	urzędnik, przemysłowiec

Antoni Lelowski (ur. 1783 w Stryju, zm. 26 czerwca 1855 w Warszawie) – polski przemysłowiec i urzędnik, popularyzator wiedzy techniczno-ekonomicznej, członek przybrany Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w 1829 roku^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Kształcił się we Lwowie.

W 1807 roku podjął pracę w administracji Księstwa Warszawskiego. W 1824 został asesorem Dyrekcji Przemysłu i Kunsztów. W latach 1825–1847 był komisarzem fabryk, realizując plan uprzemysłowienia kraju.

Lelowski był również wynalazcą, który w 1827 opracował metodę uzyskiwania cukru z pszenicy.

W latach 1820–1828 był redaktorem (założonego wraz z G. Korwinem) pisma Izys Polska.

Był członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, współpracował z organizacjami naukowo-technicznymi w Rosji, Austrii, Niemczech i Belgii.

Od 1847 na emeryturze. Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 159-5-12)^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Lista imienna członków Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w styczniu 1829 roku, [Warszawa], [1829], s. 7.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONI LELOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bolesław Orłowski: Słownik polskich pionierów techniki. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1984, s. 119. ISBN 83-216-0339-4.

[1] Lista imienna członków Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w styczniu 1829 roku, [Warszawa], [1829], s. 7.

[2] Cmentarz Stare Powązki: ANTONI LELOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19] .

[1]

[2]