Antoni Majcherczyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Robert Majcherczyk
Ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1913
Dąbrowa Górnicza

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1946
Porton

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
Royal Air Force

Jednostki

dywizjon 300
dywizjon 301

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (dwukrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania) Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Świętego Sawy (Serbia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Robert Majcherczyk (ur. 6 maja 1913 w Dąbrowie Górniczej, zm. 2 lipca 1946 w Porton) – kapitan pilot Wojska Polskiego, polski pilot doświadczalny i sportowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Teofila i Józefy. W 1930 roku zdał egzamin maturalny w Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Kielcach i rozpoczął naukę na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej[1]. Już jako student rozpoczął szkolenie lotnicze, w grudniu 1933 roku został członkiem Aeroklubu Warszawskiego. Przeszedł szkolenie szybowcowe, uzyskał kategorię D pilota szybowcowego. W 1935 roku ukończył kurs akrobacji szybowcowej i brał udział w licznych imprezach sportowych. Przeszedł również przeszkolenie w pilotażu samolotów turystycznych[2]. Na przełomie czerwca i lipca 1936 roku wystartował na szybowcu CW-5 bis/35 w IV Krajowych Zawodach Szybowcowych w Ustjanowej[3]. W klasyfikacji generalnej zajął 27. miejsce (na 29. uczestników)[4]. Podczas zlotu szybowcowego w sierpniu 1936 roku, rozegranego podczas zawodów Gordona Bennetta w Warszawie, zajął drugie miejsce w konkursie na celność lądowania[5]. Wiosną i jesienią 1936 roku był uczestnikiem badawczej wyprawy szybowcowej w Góry Świętokrzyskie. 25 kwietnia wykonał sześciogodzinny lot żaglowy, 8 września wyróżnił się wykonaniem czterogodzinnego lotu na Komarze nad Pasmem Masłowskim[6][7]. W maju i czerwcu 1937 roku na szybowcu Sokół-bis wziął udział w rajdzie propagującym polskie lotnictwo w Rumunii, Bułgarii, Grecji, Jugosławii, Austrii i na Węgrzech zorganizowanym przez Aeroklub Warszawski. Pilotując szybowiec na zmianę z Janem Pełką pokonał trasę o długości 3400 kilometrów[8][9]. Za udział w tym rajdzie rząd jugosłowiański nadał mu order św. Sawy kl. V[10].

W latach 1936-1937 był asystentem profesora Gustawa Mokrzyckiego, w latach 1937-1938 znalazł zatrudnienie jako konstruktor w Biurze Studiów w PLL LOT. W czerwcu 1939 roku ukończył studia uzyskując dyplom inżyniera i został zatrudniony jako konstruktor w PZL Wytwórni Silników nr 1 na Okęciu. W międzyczasie intensywnie latał sportowo, do sierpnia 1939 roku wylatał ok. 100 godzin na szybowcach i ok. 300 godzin na samolotach[1].

Z chwilą wybuchu II wojny światowej został ewakuowany, przez Rumunię, Jugosławię i Włochy, do Francji. Zgłosił się do służby w Wojsku Polskim, otrzymał przydział do Szkoły Podchorążych Armii Polskiej w Coëtquidan, którą ukończył z 10. lokatą. W trybie nadzwyczajnym otrzymał awans do stopnia podporucznika[11].

Po upadku Francji, został ewakuowany na pokładzie MS „Sobieski” z Saint-Jean-de-Luz do Plymouth w Wielkiej Brytanii, gdzie zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych. Po krótkim przeszkoleniu w Eastchurch otrzymał w lipcu 1940 roku przydział w charakterze mechanika lotniczego do dywizjonu 303 na lotnisku Northolt[11]. Otrzymał numer służbowy RAF P-1801[12].

6 kwietnia 1941 roku został skierowany do 15. Elementary Flying Training School (SFTS) w Carlisle, następnie w okresie od maja do lipca przeszedł szkolenie na samolotach dwusilnikowych w 3. SFTS w South Cerney[13]. Po jego ukończeniu został skierowany na przeszkolenie bojowe w 18. Operational Training Unit (OTU) w Bramcote, które ukończył w październiku i został przydzielony do 301. dywizjonu bombowego „Ziemi Pomorskiej”[14]. Wziął udział w 35 wyprawach bombowych nad Niemcy i lotach operacyjnych[15].

28 marca 1942 roku brał udział w bombardowaniu Lubeki, podczas tego lotu tylny strzelec sierż. Andrzej Rudel zestrzelił Ju-88, który spadł do morza[16]. 22 lipca 1942 roku na ochotnika wziął udział w poszukiwaniu na Morzu Północnym dwóch załóg, które wodowały po nalocie na Duisburg. Wystartował samolotem Vickers Wellington GR-H z załogą: por. obs. Władysław Szymanowski, st. sierż. strz. Andrzej Rudel, plut. radiooperator Wiktor Jabłoński i plut. strz. Jan Michał Nowak. Ich samolot w pobliżu wybrzeża Holandii został zaatakowany przez dwa myśliwce Focke-Wulf Fw 190 i zestrzelony. Jedynie Antoni Majcherczyk i Wiktor Jabłoński zdołali się wydostać z tonącego samolotu, po sześciu godzinach pływania zostali uratowani przez łódź ratunkową RAF[17].

W sierpniu 1942 roku został przydzielony w charakterze pilota doświadczalnego do Aircraftand Armament Experimental Establishment (AAEE) w Boscombe Down. Latał w eskadrze A i zajmował się badaniem samolotów myśliwskich. Dzięki swej wiedzy technicznej i doświadczeniu bojowym przyczynił się do usunięcia usterek i błędów w konstrukcji różnych typów samolotów myśliwskich. Wspólnie z dr. G.S. Hilsopem opracował i wydał w styczniu 1944 roku raport pt. „The determination of Propeller Power Coefficients by Flight Tests on Spitfire Vc Aircraft” („Określenie współczynników mocy śmigła przez próby w locie samolotu Spitfire Vc”)[18]. W połowie 1944 roku przeprowadzał w Kenii testy samolotu Hawker Typhoon w warunkach tropikalnych[19].

Po zakończeniu II wojny światowej nie zdecydował się na powrót do Polski i pozostał na emigracji. W randze angielskiej Squadron Leadera został zatrudniony w Boscombe Down jako pilot doświadczalny. 2 lipca 1946 roku testował spadochron przeciwkorkociągowy w samolocie Gloster Meteor F.Mk.3 (nr EE312). Spadochron uległ uszkodzeniu i Majcherczyk nie zdołał wyprowadzić samolotu z korkociągu. Maszyna rozbiła się w pobliżu Porton, pilot zginął na miejscu[20]. Został pochowany na cmentarzu w Durrington (grób 828)[21].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Zofią[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jędrzejewski 2014 ↓, s. 367.
  2. ↑ Konieczny, Malinowski 1988 ↓, s. 69.
  3. ↑ Skrzydlata Polska i 7'1936 ↓, s. 178.
  4. ↑ 1936 Ustianowa IV KZSz. Zawody szybowcowe Polska 1923-2010. [dostęp 2020-11-17].
  5. ↑ Skrzydlata Polska i 11'1936 ↓, s. 284.
  6. ↑ Skrzydlata Polska i 11'1936 ↓, s. 327.
  7. ↑ Skrzydlata Polska i 6'1937 ↓, s. 140.
  8. ↑ Skrzydlata Polska i 6'1937 ↓, s. 146.
  9. ↑ Skrzydlata Polska i 7'1937 ↓, s. 153-155.
  10. ↑ Skrzydlata Polska i 11'1937 ↓, s. 277.
  11. ↑ a b Płoszajski Cz. 1 1993 ↓, s. 9.
  12. ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 364.
  13. ↑ Płoszajski Cz. 2 1998 ↓, s. 25.
  14. ↑ Konieczny, Malinowski 1988 ↓, s. 70.
  15. ↑ Hodyra 2016 ↓, s. 138.
  16. ↑ Hodyra 2016 ↓, s. 103.
  17. ↑ Hodyra 2016 ↓, s. 77.
  18. ↑ Skrzydlata Polska i 6'1985 ↓, s. 10.
  19. ↑ Płoszajski Cz. 1 1993 ↓, s. 117.
  20. ↑ a b Accident Gloster Meteor F.4 EE312, 02 Jul 1946. AviationSafetyNetwork. [dostęp 2020-11-12].
  21. ↑ Cmentarz Durrington Cemetery w Durrington hr. Wiltshire (Anglia). Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2020-11-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Majcherczyk&oldid=72818621”