Antoni Marzyński

Antoni Marzyński
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1897 ; Janków
Data i miejsce śmierci	4 sierpnia 1963 ; Krotoszyn
	Odznaczenia

Antoni Marzyński (ur. 2 grudnia 1897 w Jankowie, zm. 4 sierpnia 1963 w Krotoszynie) – powstaniec wielkopolski 1918–1919, starszy wachmistrz i dowódca plutonu zwiadu konnego 56 Pułku Piechoty w Krotoszynie, jako kawalerzysta uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Antoni Marzyński był synem Jana (1868–1947) i Marianny z Razików (1871–1961) Marzyńskich. Urodził się jako drugi wśród dziesięciorga dzieci. Miał pięciu braci: Józef Marzyński (1900-1944), Stanisław Marzyński (1903-1986), Florian Marzyński (1903-1988), Feliks Marzyński (1904-1973), a piąty brat zmarł jako dziecko. Ponadto miał cztery siostry: Maria Kabacińska (1896-1976), Florentyna Wielgosz (1901-1984), Wiktoria Baran-Swora (1906-1987) i Aniela Żółć (1909-2000).

Działalność patriotyczna

Podczas I wojny światowej, w 1916 roku, został wcielony do wojska niemieckiego, ponieważ mieszkał w zaborze pruskim. Walczył na froncie zachodnim i ranny został pod Reims. Brał czynny udział w powstaniu wielkopolskim 1918–1919, najpierw jako kawalerzysta w 3 Pułku Ułanów Wielkopolskich, a później w 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości brał udział w walkach o wyzwolenie Pomorza. W czasie II wojny światowej ze swoim pułkiem, wchodzącym w skład 25 Dywizji Armii Poznań, wziął udział w kampanii wrześniowej. Brał udział w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy. Ranny został w bitwie pod Łęczycą. Za żołnierską, patriotyczną i niepodległościową działalność odznaczony został Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Brązowym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym Za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Awans zawodowy

1919: starszy ułan
1919: kapral
1921: plutonowy
1925: kurs podoficerski kawalerii przy 3 Dywizji Kawalerii w Grudziądzu
1927: wachmistrz
1939: starszy wachmistrz (dowódca plutonu zwiadu konnego 56 Pułku Piechoty w Krotoszynie)

Życie prywatne

W 1923 roku ożenił się z Leokadią z Kabacińskich (1895–1936), córką Stanisława (1852–1918) i Józefy z Pomorskich (1863–1937) Kabacińskich. Ze związku tego urodzili się: Natalia z Marzyńskich Moroń (1925–2004), Wiesław Marzyński (1926–2009) i Zenon Marzyński (1931–2006). Po śmierci pierwszej żony ożenił się ponownie w 1938 roku z Heleną z Wiśniewskich Sąsiadek (1900–1979).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mariusz Marzyński, O starszym wachmistrzu 56 Pułku Piechoty, „Rzecz Krotoszyńska” nr 46 (864), Krotoszyn 2011, s. 16.
Mariusz Marzyński, Starszy wachmistrz Antoni Marzyński (1897-1963) [w:] Krotoszyn i okolice - opracowania i materiały źródłowe pod red. J. Zdunka, t. II, Krotoszyn 2006, s. 216-224.
Malwina Tomkowiak, Antoni Marzyński (1897-1963) [w:] Powstańcy Wielkopolscy. Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 pod red. B. Polaka, t. II, Poznań 2006, s. 120-121.