Apostoł eniński
Apostoł eniński – pisany cyrylicą manuskrypt z XI wieku, będący najstarszym znanym lekcjonarzem Nowego Testamentu w przekładzie na język staro-cerkiewno-słowiański. Odkryty został w 1960 roku w trakcie remontu cerkwi św. Paraskiewy[1] we wsi Enina koło Kazanłyku w Bułgarii[2]. Obecnie znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej Bułgarii w Sofii[3].
Z manuskryptu zachowało się zaledwie 39 kart, miejscami mocno uszkodzonych. Zachowane fragmenty zawierają czytania liturgiczne od 35. niedzieli po Pięćdziesiątnicy do Wielkiej Soboty i od 1 września do 3 października[4]. Wydanie krytyczne tekstu ogłosili Kirił Mirczew i Christo Kodow (Енински Апостол. Старобългарски паметник от XI век, София 1965)[2]. W 1983 roku wydano facsimile[3].
W roku 2011 Apostoł eniński został wpisany na listę UNESCO Pamięć Świata[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Г. А. Турбин, С.Г. Шулежкова: Старославянский язык. Учебное пособие. Москва: Флинта, 2011, s. 34.
- ↑ a b Leszek Moszyński: Wstęp do filologii słowiańskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 169.
- ↑ a b Фразеологический словарь старославянского языка. Москва: Флинта, 2011, s. 12.
- ↑ Искра Христова-Шомова: Служебният апостол в славянската ръкописна традиция. T. 1: Изследване на библейския текст. София: Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, 2004, s. 25.
- ↑ Enina Apostolos, Old Bulgarian Cyrillic manuscript (fragment) of the 11th century. unesco.org. [dostęp 2013-11-17]. (ang.).