Archidiakonat zawichojski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Archidiakonat zawichojski – jeden z kilku archidiakonatów diecezji krakowskiej Kościoła katolickiego w Polsce w okresie przedrozbiorowym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Z powodu rozległego obszaru biskupstwa krakowskiego w XII wieku dokonano podziału na archidiakonaty. Archidiakonat zawichojski należał do grupy jednostek nadwiślańskich obok radomskiego, sandomierskiego i lubelskiego. Obszar pokrywał się prawdopodobnie z terytorium kasztelanii zawichojskiej. Pierwsza wzmianka o archidiakonie zawichojskim pochodzi z 1212 roku. Siedziba znajdowała się przy kościele Świętej Trójcy w Zawichoście. W XVIII wieku obejmował trzy dekanaty: zawichojski, opatowski i urzędowski. Archidiakonat istniał do roku 1790[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Grocholski, Powstanie archidiakonatu zawichojskiego i jego najstarsze kościoły do połowy XIV wieku, „Roczniki Humanistyczne”, XIII (2), 1965 [dostęp 2023-05-17] (pol.).