Aref Abdul Razzik

Aref Abdul Razzik

‏عارف عبد الرازق‎

Data i miejsce urodzenia	1894 At-Tajjiba Imperium Osmańskie
Data i miejsce śmierci	1944 Bułgaria
Przebieg służby
Formacja	Arabscy powstańcy
Główne wojny i bitwy	Arabskie powstanie w Palestynie

Aref Abdul Razzik (ur. 1894, zm. 1944) – dowódca wojskowy podczas arabskiego powstania w Palestynie (1936–1939).

Dzieciństwo i młodość

Aref urodził się w 1894 w mieście At-Tajjiba w Palestynie, będącej wówczas częścią Imperium Osmańskiego.

Działalność polityczna

Od najmłodszych lat Razzik był zaangażowany w arabskim ruchu nacjonalistycznym, działającym na rzecz panarabizmu i utworzenia państwa Wielka Syria. Gdy w wyniku I wojny światowej w powstałym brytyjskim Mandacie Palestyny nasiliła się żydowska akcja osiedleńcza, Razzik wyrażał swoje duże niezadowolenie. W maju 1921 wziął udział w zamieszkach w Jafie. W ich konsekwencji został aresztowany i skazany na wiele lat więzienia. Po wyjściu na wolność zaangażował się w działalność arabskich organizacji młodzieżowych powiązanych z sympatykami szejka Izz ad-Din al-Kassama.

Walka o Palestynę

Gdy w 1936 wybuchło arabskie powstanie w Palestynie, Razzik przyłączył się do powstańców. Bardzo szybko objął dowództwo nad jednym z oddziałów powstańczych, podporządkowanych dowództwu Fauzi al-Kawukdżi. Rejon jego działalności obejmował okolice Tulkarem, Liddę, Ramlę i sięgał po Jafę. Razzik zyskał miano dowódcy, który rozpływał się w powietrzu przed ścigającymi go brytyjskimi siłami bezpieczeństwa. Zyskał wielką popularność, a ludzie śpiewali o nim pieśni. Od 1937 konkurował z Abd al-Rahim al-Hajj Muhammadem o objęcie naczelnego przywództwa nad powstaniem. Rywalizacja konkurencyjnych frakcji toczyła się na obrzeżach Jerozolimy i w okolicach Dżeninu. Po upadku powstania, Razzik wycofał się ze swoimi towarzyszami broni do Syrii, gdzie na początku kwietnia został aresztowany.

Działalność na emigracji

Dzięki staraniom syryjskich nacjonalistów, Razzik został szybko zwolniony z więzienia i przedostał się do Iraku, gdzie został ochroniarzem wielkiego muftiego Jerozolimy Mohammada Amin al-Husajni. W kwietniu 1941 wziął udział w antybrytyjskim powstaniu irackiego premiera Raszid Ali Al-Gailani. Powstanie zostało stłumione w wyniku brytyjskiej interwencji w maju 1941 (Operacja Sabine). Razzik uciekł wówczas do Syrii, a następnie do Turcji i Bułgarii, gdzie zmarł.