Armand Mattelart

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Armand Mattelart (ur. 8 stycznia 1936 w Jodoigne w Belgii) – belgijski eseista i socjolog, autor licznych prac poświęconych mediom, kulturze i komunikacji, zwłaszcza w ich wymiarze historycznym i międzynarodowym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1962 roku rozpoczął karierę akademicką na Papieskim Katolickim Uniwersytecie Chile w Santiago. Pozostał tam aż do wydalenia w 1973 roku, pod dyktaturą generała Pinocheta. Oprócz działalności akademickiej pracował jako ekspert ds. rozwoju społecznego w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju i FAO[1].

W ciągu trzech lat prezydentury Salvadora Allende (1970–73) brał ścisły udział w projektach reformy mediów. W 1974 roku po powrocie do Paryża, we współpracy z francuskim filmowcem Chrisem Markerem, nakręcił film dokumentalny La Espiral, uzasadniający chilijską drogę do socjalizmu[1].

W latach 1976–1980 był profesorem nadzwyczajnym na Université Paris-Diderot i Université Paris-VIII-Vincennes-Saint-Denis. W 1981 roku został ekspertem Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 1982 roku wraz z Yvesem Stourdzé współprzewodniczył międzyresortowej misji mającej na celu ocenę francuskich badań w dziedzinie nauk społecznych dotyczących technologii, kultury i komunikacji. W 1983 roku na zlecenie francuskiego Ministerstwa Kultury przewodniczył misji na „łacińskiej przestrzeni audiowizualnej” objętej patronatem kolumbijskiego pisarza Gabriela Garcíi Márqueza[2].

Od 2003 roku jest prezesem Observatoire français des médias[3]. W 2005 roku był jednym z sygnatariuszy Manifestu Porto Alegre[4].

Dorobek[edytuj | edytuj kod]

  • 1965: La Problématique du peuplement latino-américain (wraz z Michèle’em Mattelartem)
  • 1967: Géopolitique du contrôle des naissances
  • 1974: Mass Media, idéologies et mouvement révolutionnaire (Chili 1970-1973)
  • 1976: Multinationales et système de communication
  • 1977: Donald l’imposteur (wraz z Arielem Dorfmanem)
  • 1979: De l’usage des médias en temps de crise (wraz z Michèle’em Mattelartem)
  • 1980: Télévision: enjeux sans frontières (wraz z Jeanem-Marie Piemme)
  • 1982: Technologie, culture et communication. Rapport au Ministre de la recherche et de l’industrie (wraz z Yvesem Stourdzé)
  • 1983: L’Ordinateur et le tiers-monde (wraz z Hectorem Schmuclerem)
  • 1984: La Culture contre la démocratie? L’audiovisuel à l’heure transnationale (wraz z Michèle’em Mattelartem i Xavierem Delcourtem)
  • 1986: Penser les médias (wraz z Michèle’em Mattelartem)
  • 1989: L’internationale publicitaire.
  • 1990: La publicité
  • 1992: La Communication-monde
  • 1992: Les Amériques latines en France (wraz z Jacquesem Leenhardtem, Pierre’em Kalfonem i Michèle’em Mattelartem)
  • 1994: L’invention de la communication
  • 1995:Histoire des théories de la communication (wraz z Michèle’em Mattelartem)
  • 1996: La mondialisation de la communicatio
  • 1999: Histoire de l’utopie planétaire. De la cité prophétique à la société globale
  • 2001: Histoire de la société de l’information
  • 2003: Introduction aux Cultural Studies (wraz z Érikiem Neveu)
  • 2005: Diversité culturelle et mondialisation
  • 2007: La globalisation de la surveillancw
  • 2010: Pour un regard-monde. Entretiens avec Michel Sénécal
  • 2014: Le profilage des populations: Du livret ouvrier au cybercontrôle (wraz z André Vitalisem)

Źródła:[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Armand Mattelart 1936. www.filosofia.org. [dostęp 2024-01-30]. (hiszp.).
  2. ↑ Philippe Magneron: Mattelart, Armand - Bibliographie, BD, photo, biographie. Bedetheque. [dostęp 2024-01-30]. (fr.).
  3. ↑ Les débuts hésitants de l’Observatoire français des médias, „Le Monde”, 8 grudnia 2003 [dostęp 2024-01-30] (fr.).
  4. ↑ Manifeste de Porto Alegre. Le Monde diplomatique, 2005-12-01. [dostęp 2024-01-30]. (fr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Armand_Mattelart&oldid=73730200”