Arnold Felicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arnold Felicki
Arnold Feld
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1884
Lwów

Data i miejsce śmierci

czerwiec 1944
Nowosiółki

Przebieg służby
Lata służby

1909–1929 i 1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Batalion Sanitarny
Wojskowy Szpital Rejonowy Włodzimierz Wołyński
Centralna Szkoła Strzelnicza
8 Szpital Okręgowy

Stanowiska

komendant szpitala

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Bitwa o Lwów (1918–1919),
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (Kampania wrześniowa)

Późniejsza praca

dyrektor szpitala rejonowego w Nowosiółkach

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Arnold Felicki pierwotne nazwisko Feld[a] (ur. 3 lutego 1884 we Lwowie, zm. 8 września 1944 w Nowosiółkach) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, dr chorób wewnętrznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 lutego 1884 roku we Lwowie w rodzinie Wilhelma i Reginy z Wydrychów. Świadectwo dojrzałości uzyskał w 1903 roku w „dominikańskim” II Wyższym Gimnazjum we Lwowie (K.k. zweiten Obergymnasiums). W czerwcu 1909 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł doktora chorób wewnętrznych. W październiku tego samego roku wstąpił do armii austriackiej jako zawodowy lekarz wojskowy. W 1910 roku ukończył przeszkolenie w Wojskowo-Lekarskiej Szkole Aplikacyjnej w Wiedniu (Militararztlichen Applikationsschule). Od 1 sierpnia 1910 roku służył w szpitalu garnizonowym nr. 3 w Przemyślu. 1 listopada 1912 roku awansowany do stopnia lekarza pułku (Regimentsarzt), który odpowiadał stopniowi kapitana[3] i skierowany do Sarajewa na stanowisko lekarza 1. batalionu 90 pułku piechoty (Infanterieregiment Edler von Horsetzky Nr.90).

Po wybuchu I wojny światowej został pomocnikiem szefa sanitarnego XV Korpusu w Sarajewie. Na początku 1918 roku pełnił służbę w c. i k. 90 pułku piechoty[4]. Od 1 kwietnia 1918 roku służył w austriackim Szpitalu Polowym nr 1301, a od czerwca 1918 roku był lekarzem w szpitalu w Przemyślu.

Po zdobyciu Przemyśla przez oddziały polskie z dniem 15 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w walkach o Lwów. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku uzyskał opinię wybitnego organizatora w zakresie szpitalnictwa, czego przykładem była bardzo sprawnie przeprowadzona ewakuacja szpitala garnizonowego z Włodzimierza Wołyńskiego[5].

1 czerwca 1921 roku był ordynatorem w Szpitalu Etapowym Nr 71, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6[6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była nadal Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6[7]. W latach 1923–1925 był komendantem Szpitala Rejonowego we Włodzimierzu Wołyńskim, pozostając oficerem nadetatowym 2 Batalionu Sanitarnego w Lublinie[8][9]. 31 marca 1924 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 17. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[10]. Od 1 maja do 1 października 1925 roku był odkomenderowany do Szpitala Sezonowego w Ciechocinku na stanowisko komendanta[11]. 1 października 1925 roku został naczelnym lekarzem Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do 8 Szpitala Okręgowego w Toruniu na stanowisko komendanta[12][13]. 6 lipca 1929 roku został zwolniony ze stanowiska[14]. W 1928 roku ponownie był komendantem Wojskowego Szpitala Sezonowego w Ciechocinku[15]. W 1928 roku odbył w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie kurs doskonalenia dla oficerów sztabowych służby zdrowia. Z dniem 31 grudnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 8 Szpitala Okręgowego[17].

Był członkiem Rady Izby Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej[18][19][20] oraz rzeczoznawcą Wyższego Urzędu Ubezpieczeń w Toruniu[21] i biegłym dla Urzędu Skarbowego w Toruniu[22].

W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany. Wziął udział w bitwie nad Bzurą, w czasie której dostał się do niewoli. Do końca 1939 roku przebywał w obozie jenieckim w Łodzi. Od 1940 roku był organizatorem i dyrektorem szpitala rejonowego w Nowosiółkach. W czerwcu 1944 roku został podstępnie zwabiony do lasu i zamordowany przez ukraińskich nacjonalistów UPA[23], wyrokiem Sądu Grodzkiego w Toruniu z 15 maja 1948 roku został uznany za zmarłego dnia 8 września 1944 roku w Nowosiółkach.

Od 1914 roku żonaty z Ireną Oberhard, z którą miał dwóch synów: Karola i Jana, obu wojskowych[24][25].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w cesarskiej i królewskiej Armii otrzymał[4]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 19 grudnia 1919 roku Minister Spraw Wojskowych ogłosił, że Namiestnictwo Galicji reskryptem L. 52369.3800.XII z 9 października 1919 roku udzieliło kapitanowi lekarzowi doktorowi Arnoldowi Feldowi zezwolenia na zmianę rodowego nazwiska „Feld” na „Felicki”[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 99 z 29 grudnia 1919 roku, s. 2924.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 6 marca 1920 roku, s. 190.
  3. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1690.
  4. ↑ a b Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 762.
  5. ↑ Sylwetki lekarzy toruńskich XIX i XX wieku, Marian Łysiak, Kazimierz Przybyszewski, Wydawnictwo Naukowe UMK Toruń 2009, s.131
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 459, 615.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 313 tu jako Arnold Felicki-Feld.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1134, 1194, 1199.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1016, 1027, 1080.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 168.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 214.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 132.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 710, 726.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 186.
  15. ↑ Wiadomości Ciechocińskie 1925 rok 3(12) nr 4–5 i 7; Zdrój Ciechociński 1925 rok XII nr 9–11, 17–18 i 20.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 17 z 16 listopada 1929 roku, s. 345 ↓.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 376, 791.
  18. ↑ Nowiny Lekarskie 1928 rocznik XL zeszyt 18 s. 660; Nowiny Społeczno-Lekarskie 1929 rocznik III nr 2 s. 46;
  19. ↑ Dziennik Urzędowy Izb Lekarskich nr 4 1931 s.135; Dziennik Urzędowy Izb Lekarskich nr 3 1932 s.62 i 69
  20. ↑ Pomorski Dziennik Wojewódzki nr 22 z 15.08.1939r., s.441
  21. ↑ Pomorski Dziennik Wojewódzki nr 27 z 10.12.1936r., s.525
  22. ↑ Dziennik Urzędowy Izb Lekarskich nr 3 z 01.03.1936r.,Komunikat 23 Izby Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej, s.47
  23. ↑ Służba Zdrowia, pismo pracowników służby zdrowia rok XV nr 45(741) z 10.11.1963 "Polegli w latach okupacji"; Lekarze polscy na Pomorzu w okresie okupacji hitlerowskiej (1939 - 1945), Zdzisław Jezierski w Annales Academiae Medicae Gedanensis 2008 nr 38 s.23
  24. ↑ Kazimierz Płoński, W szeregach służby zdrowia 2 AWP, MON, 1969, s. 182.
  25. ↑ Bogusław Adam Kalinka, Korpus Kadetów No.1 Marszałka J. Piłsudskiego we Lwowie. Dowódcy, wychowawcy, profesorowie i absolwenci 1939 roku, wyd. trzecie, Londyn: nakł. aut., 1996, s. 58.
  26. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu u organizacji służby zdrowia w wojsku”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jahresbericht des K.k. zweiten Obergymnasiums in Lemberg 1903.
  • Rzut oka na pierwsze ćwierćwiecze istnienia Wydziału Lekarskiego Lwowskiego, Album promotionum an.1908/9, Adam Bednarski 1920, s.16 poz.199.
  • Schematismus fur das Kaiserliche und Konigliche Heer und fur die Kaiserliche und Konigliche Kriegsmarine 1911, Wien Dezember 1910.
  • Schematismus fur das Kaiserliche und Konigliche Heer und fur die Kaiserliche Konigliche Kriegsmarine fur 1913, Wien Dezember 1912.
  • Schematismus fur das K.u.K Heer und fur die Kriegsmarine fur 1914, Wien Februar 1914.
  • Ranglisten des Kaiserlich und Koniglichen Heeres 1916, Wien 1916.
  • Ranglisten des Kaiserlich und Koniglichen Heeres 1917, Wien 1917.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Szpitale wojskowe. W odpowiedzi kpt. lek. dr Walkowskiemu na artykuł w „Lekarzu Wojskowym” nr 8/23, Arnold Felicki w „Lekarz Wojskowy” rok IV, 1923 nr 10, s. 883–885.
  • Księga adresowa i informacyjna miasta Torunia wydanie drugie rok 1932, s. 49, 199 i 349.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
  • Książka adresowa miasta Torunia 1936, s. 33 i 143.
  • Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy-dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, Ministerstwo Opieki Społecznej, Warszawa 1939 r., dział I lekarze s.50.
  • Zarys działalności Wojskowego Szpitala Okręgowego w Toruniu (w latach 1920–1939 i 1945–1975), Wojtarowicz E., Witkowski J., Biuletyn dydaktyczno-naukowy Służby Zdrowia Pomorskiego Okręgu Wojskowego 1975 tom 2.
  • Wojskowy Szpital Uzdrowiskowy w Ciechocinku 1945–1985, Ciechocinek 1985, s. 224–225.
  • Służba zdrowia armii „Pomorze” (1–6 września 1939 roku), Stefan Sucharski, „Przegląd Lekarski” nr 1/1987 r., s. 68–85.
  • Służba zdrowia Wojska Polskiego (od jesieni 1918 r. do mobilizacji w 1939 r.) część I i II, Andrzej Felchner (rozprawa habilitacyjna) Wojskowa Akademia Medyczna, Łódź 1990 r., s. 187, 424, 448, 459.
  • Szkice biograficzne wojennego pokolenia lekarzy toruńskich 1939–1945, Marian Łysiak, Wydawnictwo Marszałek Toruń 2001, s.17, ISBN 83-7322-027-5.
  • Pamiętnik 22 Wojskowego Szpitala Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjnego w Ciechocinku 1919–2009, Szymon Kubiak, Ireneusz Lelwic, Oficyna Wydawnicza „Lega”, Ciechocinek 2009, ISBN 978-83-60150-53-5.
  • Sylwetki lekarzy toruńskich XIX i XX wieku, Marian Łysiak, dr Kazimierz Przybyszewski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2009, s. 130–131, ISBN 978-83-231-2388-0.
  • Pod znakiem Eskulapa i Marsa. Służba zdrowia Wojska Polskiego (od jesieni 1918 r. do mobilizacji w 1939 r.), Andrzej Felchner, Wydawnictwo NapoleonV, Oświęcim 2016, ISBN 978-83-7889-472-8, s. 103, 116, 248, 259, 265 i 317.
  • Ludzie Torunia Odrodzonej Rzeczypospolitej (1920–1939). Biogramy i szkice biograficzne część II, Kazimierz Przybyszewski, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2018, ISBN 978-83-231-3026-0, s.121–122.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arnold_Felicki&oldid=71888787”