Augmentacja kości

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Augmentacja kości (inaczej sterowana regeneracja kości, pot. nadbudowa kości) – zabieg polegający na wypełnieniu pojedynczych ubytków kości wyrostka zębodołowego i pozwalający na zwiększenie grubości i wysokości wyrostka zębodołowego poprzez wytworzenie tkanki kostnej. Najczęściej wykonywany w celu wszczepienia implantów stomatologicznych.

Podczas zabiegu w regenerowanej okolicy odseparowuje się płat śluzówkowo-okostnowy, umieszcza się materiał kostny lub kościozastępczy i przykrywa się go specjalną membraną oraz odpreparowanym płatem błony śluzowej. Po kilku miesiącach organizm zmieni materiał we własną i pełnowartościową kość pacjenta, gotową na obciążenie implantami. Przy znacznych zanikach kości zdarza się, że kość nie odbudowała się całkowicie zabieg trzeba powtórzyć[potrzebny przypis]. Przy małych zanikach można augmentację przeprowadzić dopiero podczas zabiegu implantacji.

Planowanie zabiegu odbywa się na podstawie pantomogramu oraz badania klinicznego, często wykorzystuje się również obrazowanie trójwymiarowe (np. tomografia komputerowa).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]