Autoaglutynacja
Autoaglutynacja – reakcja polegająca na aglutynacji (zlepianiu się) jednego czynnika przez drugi czynnik (np. przeciwciało), przy czym oba elementy pochodzą od tego samego organizmu. Różni się od aglutynacji patogenów w humoralnej odpowiedzi immunologicznej tym, że w tamtym przypadku zlepiane są czynniki pochodzące nie z organizmu broniącego się przed infekcją, a obce dla niego.
Przykłady autoaglutynacji[edytuj | edytuj kod]
- w autoimmunologicznej niedokrwistości hemolitycznej czerwone krwinki są zlepiane przez białka (aglutyniny) występujące w surowicy chorego, produkowane przez niego (tj. niewystępujące tam w wyniku przetaczania krwi)[1],
- uszkodzone (np. zdenaturowane) albuminy zlepiane przez globuliny (oba rodzaje białek należą do białek osocza)[2],
- niektóre mikroorganizmy poprzez produkowane przez siebie białka jako mechanizm obronny przed szkodliwymi warunkami środowiskowymi[3].
W warunkach laboratoryjnych autoaglutynację Moraxella bovis zachodzącą w pożywkach płynnych hamuje dziesięcioprocentowy roztwór chlorku magnezu[3].
Autoaglutynacja w stanach patologicznych[edytuj | edytuj kod]
Wzmożona autoaglutynacja, przekraczająca częstotliwością stany homeostazy, jest podstawą etiologii autoimmunologicznej niedokrwistości hemolitycznej (AIHA), w której reaktywne czerwone krwinki produkują przeciwciała wiążące komórki układu czerwonokrwinkowego[1].
Wzmożona autoaglutynacja występuje również w przebiegu chłoniaków, zakażeniach bateriami Mycoplasma czy mononukleozie zakaźnej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c
Erin Quist, Scott Koepsell. Autoimmune Hemolytic Anemia and Red Blood Cell Autoantibodies. „Archives of Pathology & Laboratory Medicine”. 139 (11), s. 1455–1458, 2015. DOI: 10.5858/arpa.2014-0337-RS. PMID: 26516943.
- ↑ L.V. Crowley, F.R. Hyland. The albumin autoagglutination phenomenon. „American Journal of Clinical Pathology”. 37, s. 244–247, 1962. DOI: 10.1093/ajcp/37.3.244. PMID: 13882439.
- ↑ a b G.W. Pugh, D.E. Hughes. Inhibition of autoagglutination of Moraxella bovis by 10 per cent magnesium chloride. „Applied Microbiology”. 19 (1), s. 201–203, 1970. PMID: 5415217. PMCID: PMC376646.
