Autoimmunologiczny pediatryczny zespół zaburzeń neuropsychiatrycznych po infekcji Streptococcus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PANDAS
Objawy dziecka chorego na zespół PANDAS
PANDAS kryteria
Kryteria diagnostyczne zespołu PANDAS
PANS PANDAS
PANS PANDAS PITANDS

Autoimmunologiczny pediatryczny zespół zaburzeń neuropsychiatrycznych po infekcji Streptococcus (PANDAS) – hipotetyczne zaburzenie dotykające pewną grupę dzieci, w którym pojawiają się zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD), tiki, ruchy pląsawicze, hiperaktywność, zmiany osobowości, zmiany w piśmie i wynikach w nauce[1]. Twierdzi się, że przyczyną zaburzeń jest reakcja autoimmunologiczna po kontakcie dziecka z Streptococcus z grupy A, wytworzone autoprzeciwciała atakują jądra podstawy mózgu. Hipotezę PANDAS, z obserwacji przypadków klinicznych dzieci w NIH, wysnuto na podstawie dramatycznej zmiany zachowania, tików i regresu poznawczego po przebyciu infekcji. Podobnie jak pląsawica Sydenhama, uważa się, że w etiologię PANDAS zaangażowane są przeciwciała przeciwko tkankom gospodarza[2]. Poza zaburzeniami OCD, dzieci mogą przejawiać labilność emocjonalną, nadmierne oddawanie moczu, niepokój, zmiany w piśmie ręcznym, zmiany osobowości, lęk separacyjny, zaburzenia odżywiania, tiki, niepokój, agresję, depresję, halucynacje, poszerzone źrenice[1]. Susan Swedo opisała pierwsze przypadki w 1998[3]. W 2008 Lombroso i Scahill ułożyli kryteria diagnostyczne PANDAS[4]. Nowe kryteria i wskazówki PANDAS zostały ustanowione przez National Institute of Mental Health w 2012 i uaktualnione w 2017[5][6]. AS

Mechanizm[edytuj | edytuj kod]

Naukowcy proponują, że mechanizm powstawania schorzenia podobnie jak gorączka reumatyczna, polega na tym, że przeciwciała utworzone przeciwko bakteriom, kierują się przeciwko tkankom gospodarza, w przypadku PANDAS są to tkanki mózgu[1]. Zachodzi zjawisko molekularnej mimikry:[4] antygeny na ścianie komórkowej streptococcus są podobne do niektórych białek tj. tych w sercu, stawach, mózgu. Miejscem inwazji przeciwciał w PANDAS mogą być jądra podstawy mózgu ponieważ to ten obszar odpowiada za ruchy i zachowanie[1][7].

Diagnoza[edytuj | edytuj kod]

Według Lombroso i Scahill, w 2008, zaproponowano pięć kryteriów diagnostycznych dla PANDAS:

  1. obecność tików lub/i OCD według skali DSM-IV;
  2. początek objawów neuropsychiatrycznych przed wiekiem dojrzewania;
  3. nagły początek lub/i zmiany falowe, z nasiloną intensywnością objawów, wyciszające się po pewnym czasie;
  4. związek czasowy z infekcją Streptococcus;
  5. hiperaktywność, nieskoordynowane ruchy, pląsawica[4].

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Psychoterapia behawioralna i leki SSRI, na załagodzenie objawów[8][9].

Badania (Snider, Lougee, i wsp 2005) sugerują, że penicylina i azytromycyna podawane profilaktycznie, mogą zmniejszyć ilość infekcji oraz częstość występowania objawów[10].

Pojedyncze badanie wykazało skuteczność dożylnej immunoglobuliny (IVIG)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]