Przejdź do zawartości

Avramij Łopuchin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Avramij Łopuchin — rosyjski dyplomata żyjący w XVIII wieku. W 1712 roku pełnił funkcję carskiego posła w Konstantynopolu.

W listopadzie 1712 roku wielki wezyr turecki Ağa Yusuf Pasza otrzymał od sułtana Ahmeda III rozkaz uwięzienia i przewiezienia na osłach do fortecy Siedmiu Wież rosyjskich posłów Avramija Łopuchina i Piotra Andriejewicza Tołstoja wraz z zakładnikami Piotrem Szafirowem i Szeremietiewem[1]. Równało się to wypowiedzeniu wojny carowi Rosji, Piotrowi I[1]. Chcąc oszczędzić Rosjanom wstydu wezyr pozwolił im zamiast osłów dosiąść koni, co doprowadziło do jego skazania na śmierć za niesubordynację wobec sułtana[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Zbigniew Anusik: Karol XII. Ossolineum, 2006, s. 306–307.