BAP Tiburón
 BAP „Abtao” jako okręt-muzeum | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
12 maja 1952 |
| Wodowanie |
27 października 1953 |
 Marina de Guerra del Perú
| |
| Nazwa |
BAP „Tiburón” → BAP „Abtao” (od 1960) |
| Wejście do służby |
20 lutego 1954 |
| Wycofanie ze służby |
maj 1999 |
| Los okrętu | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
74,1 metra |
| Szerokość |
6,7 m |
| Zanurzenie |
4,3 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 2400 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 5000 Mm przy 10 w. |
| Sensory | |
| radar SS-2A, sonary BQR-3 i BQA-1A | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 127 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
6 × 533 mm |
| Załoga |
40 |
BAP Tiburón – peruwiański okręt podwodny z okresu zimnej wojny, jedna z czterech jednostek typu Lobo. Zwodowany 27 października 1953 roku w amerykańskiej stoczni Electric Boat w Groton, został przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú 20 lutego 1954 roku. Okręt otrzymał numer taktyczny S-42. W 1960 roku nazwę jednostki zmieniono na „Abtao”. Wielokrotnie modernizowany okręt został skreślony z listy floty w maju 1999 roku, a od 2000 roku pełni funkcję muzeum.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Okręty podwodne typu Lobo były ulepszoną wersją zbudowanych w okresie II wojny światowej amerykańskich jednostkach typu Mackerel[1][2]. Okręty otrzymały m.in. nowoczesne sensory[3]. 8 grudnia 1951 roku zawarto kontrakt na dostawę dwóch pierwszych jednostek[4].
BAP[a] „Tiburón” został zbudowany w stoczni Electric Boat w Groton[2][3]. Stępkę okrętu położono 12 maja 1952 roku, a zwodowany został 27 października 1953 roku[2][5].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
„Tiburón” był okrętem podwodnym o długości całkowitej 74,1 metra, szerokości 6,7 metra i maksymalnym zanurzeniu 4,3 metra[1][2]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 815 ton, a w zanurzeniu 1400 ton[1][2]. Okręt napędzany był na powierzchni i w zanurzeniu przez dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 2400 KM, do których energię generowały dwa 12-cylindrowe silniki wysokoprężne jednostronnego działania General Motors 278A[1][2]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 16 węzłów na powierzchni i 10 węzłów w zanurzeniu[1][2]. Zbiorniki mieściły 45 ton paliwa, co zapewniało zasięg wynoszący 5000 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym[1][2].
Okręt wyposażony był w cztery dziobowe i dwie rufowe wyrzutnie torped kalibru 533 mm (21 cali)[1][2]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone za kioskiem działo pokładowe kal. 127 mm (5 cali) L/25 Mk 40[2].
Załoga okrętu składała się z 40 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
„Tiburón” został przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú 20 lutego 1954 roku[2][6]. Okręt otrzymał numer taktyczny S-42[1][2]. W 1960 roku nazwę jednostki zmieniono na „Abtao”[2][b]. W 1965 roku okręt przeszedł remont generalny w macierzystej stoczni w Groton, podczas którego m.in. ulepszono system sterowniczy[1][2]. W 1981 roku dokonano wymiany wyposażenia radioelektronicznego: zdemontowano obydwa sonary, instalując w zamian zestaw sonarowy EDO 1102/1105; okręt otrzymał także nowe baterie akumulatorów[2][7]. W latach 80. na pokładzie jednostki zamontowano też system przeciwdziałania elektronicznego ECM[2]. W 1995 roku „Abtao” stał się okrętem szkolnym[3]. Jednostka została wycofana ze służby po 45 latach od jej rozpoczęcia, w maju 1999 roku[2]. Od roku 2000 „Abtao” pełni funkcję okrętu muzeum[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ BAP – Buque Armada Peruana – Okręt Marynarki Peruwiańskiej.
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 380 podaje, że zmiana nazwy nastąpiła w 1957 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: LOBO submarines (1954-1960). Navypedia. [dostęp 2018-12-16]. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1984-85. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.).
- Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1990-91. London: Jane’s Defence Data, 1990. ISBN 0-7106-0904-3. (ang.).
