BO-345
 Bliźniaczy P-207 w 2006 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Oznaczenie NATO |
Kronstadt |
| Historia | |
| Stocznia |
Nr 340, Zielonodolsk |
| Położenie stępki |
21 lutego 1951 |
| Wodowanie |
31 marca 1951 |
 Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Nazwa |
BO-345, MPK-345 (od 27 grudnia 1956) |
| Wejście do służby |
21 sierpnia 1951 |
 Albania
| |
| Nazwa |
501 |
| Wejście do służby |
22 kwietnia 1958 |
| Wycofanie ze służby |
1961 |
| Marynarka Wojenna ZSRR
| |
| Nazwa |
MPK-345, OS-270 (od 25 grudnia 1969) |
| Wejście do służby |
22 lipca 1961 |
| Wycofanie ze służby |
4 listopada 1970 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 302 tony |
| Długość | |
| Szerokość |
6,6 m |
| Zanurzenie |
2,2 m |
| Napęd | |
| 3 silniki Diesla General Motors 12-278A o łącznej mocy 3600 KM 3 śruby | |
| Prędkość |
20 węzłów |
| Zasięg |
3000 Mm przy prędkości 12 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 85 mm 90-K L/52 2 działka kal. 37 mm 70-K L/73 (2 x I) 4 wkm kal. 12,7 mm (2 x II) 2 mbg, 2 zrzutnie bg, 18 min | |
| Wyposażenie | |
| trał kontaktowy KPT-1 sonar Tamir-9 radar Gjujs lub Zarnica | |
| Załoga |
50-54 |
BO-345 – radziecki, a następnie albański ścigacz okrętów podwodnych (klasyfikowany w Albanii jako patrolowiec) z okresu zimnej wojny, jeden z sześciu pozyskanych przez Albanię okrętów proj. 122bis. Okręt został zwodowany 31 marca 1951 roku w stoczni numer 340 w Zielonodolsku, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR przyjęto go 21 sierpnia 1951 roku. 27 grudnia 1956 roku nazwę okrętu zmieniono na MPK-345, a w 1958 roku jednostka została zakupiona przez Albanię i weszła w skład Marynarki Wojennej tego państwa 22 kwietnia 1958 roku. Okręt otrzymał numer 501, a w lipcu 1961 roku został zwrócony ZSRR i ponownie wszedł do służby pod nazwą MPK-345. W grudniu 1969 roku ścigacz przekształcono w jednostkę eksperymentalną, zmieniając nazwę na OS-270. Okręt został skreślony z listy floty 4 listopada 1970 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Prace nad dużym ścigaczem okrętów podwodnych, będącym rozwinięciem ścigaczy proj. 122A, rozpoczęły się w ZSRR w 1943 roku[1]. Ostateczny projekt jednostki powstał w biurze konstrukcyjnym CKB-51 w Gorki w 1944 roku[1]. W porównaniu do poprzedników nowe okręty miały większą wyporność, doskonalsze uzbrojenie ZOP i wzmocniony kadłub, a przez to wzrosła ich dzielność morska[1]. W 1946 roku rozpoczęto produkcję seryjną, budując łącznie 227 okrętów[2].
BO-345 (ros. Bolszoj Ochotnik) zbudowany został w stoczni numer 340 w Zielonodolsku (nr budowy 507)[2][3]. Stępkę okrętu położono 21 lutego 1951 roku, został zwodowany 31 marca 1951 roku, a do służby w Marynarce Wojennej ZSRR wszedł 21 sierpnia 1951 roku[2][4].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był dużym, pełnomorskim ścigaczem okrętów podwodnych[5]. Długość całkowita wynosiła 51,7 metra (49,5 metra na konstrukcyjnej linii wodnej), szerokość 6,6 metra i zanurzenie 2,2 metra[4]. Wyporność standardowa wynosiła 302 tony, zaś pełna 336 ton[6][a]. Okręt napędzany był przez trzy silniki Diesla General Motors 12-278A o łącznej mocy 3600 koni mechanicznych (KM)[2][4][b]. Trzy wały napędowe poruszały trzema trójłopatowymi śrubami o średnicy 1,13 m każda[6]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 20 węzłów[4]. Okręt zabierał 18 ton oleju napędowego, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 12 węzłów lub 4100 Mm przy prędkości 8,5 węzła[2][4]. Autonomiczność wynosiła 10 dób[6].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiło pojedyncze działo kal. 85 mm L/52 90-K, z zapasem amunicji wynoszącym 230 sztuk, dwa działka plot. kal. 37 mm 70-K L/73, z zapasem amunicji wynoszącym 1000 sztuk na lufę (2 x I) oraz cztery karabiny maszynowe kal. 12,7 mm L/79 (2 x II), z zapasem 2000 sztuk amunicji na lufę[4][8]. Broń ZOP stanowiły dwa miotacze bomb głębinowych BMB-1 i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 60 bomb)[4]. Alternatywnie okręt mógł przenosić do 18 min[4][9]. Wyposażenie uzupełniał trał kontaktowy KPT-1[9]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało sonar Tamir-9 oraz radar Gjujs lub Zarnica[4][6].
Załoga okrętu składała się z 50-54 oficerów, podoficerów i marynarzy[4][6][c].
Służba[edytuj | edytuj kod]
BO-345 służył początkowo we Flocie Bałtyckiej[2]. 27 grudnia 1956 roku w związku ze zmianą klasyfikacji okręt otrzymał nazwę MPK-345 (ros. Małyj Protiwołodocznyj Korabl)[2][10]. 18 października 1957 roku został przeniesiony do Floty Czarnomorskiej[2]. W 1958 roku jednostka została pozyskana przez Albanię (wraz z bliźniaczymi ścigaczami BO-346, BO-388 i BO-389)[4][11]. Okręt przyjęto w skład Marynarki Wojennej tego państwa 22 kwietnia 1958 roku[2][4]. Okręt, klasyfikowany w marynarce albańskiej jako patrolowiec, otrzymał numer 501[4]. W lipcu 1961 roku został zwrócony ZSRR i ponownie wszedł do służby pod nazwą MPK-345[2]. W grudniu 1969 roku ścigacz przekształcono w jednostkę eksperymentalną, zmieniając nazwę na OS-270[2][10]. Okręt został skreślony z listy floty 4 listopada 1970 roku[2][10].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓ podaje wyporność standardową 300 ton i pełną 330 ton[5], zaś Navypedia 289/325 ton[4][3].
- ↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓ podaje łączną moc 3300 KM[5], zaś Cichy 2006a ↓ podaje jako napęd radzieckie silniki 9D, także o łącznej mocy 3300 KM[7].
- ↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓ podaje 35-40 osób[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Cichy 2006a ↓, s. 62
- ↑ a b c d e f g h i j k l Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Large submarine chasers – Project 122bis. RussianShips.info. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- ↑ a b c d Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 419
- ↑ a b c d e Cichy 2006a ↓, s. 70
- ↑ Cichy 2006a ↓, s. 65-68
- ↑ Cichy 2006a ↓, s. 68-69
- ↑ a b Cichy 2006a ↓, s. 69
- ↑ a b c Cichy 2006b ↓, s. 67
- ↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 1
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. I. „Okręty Wojenne”. Nr 3/2006 (77), 2006. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Jarosław Cichy. Ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronstadt”. Cz. II. „Okręty Wojenne”. Nr 4/2006 (78), 2006. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. OCLC 833072327. (ang.).
- Ivan Gogin: NO191 patrol craft (1951-1954/1958-1960). Navypedia. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- Ivan Gogin: ARTILLERIST large submarine chasers (projects 122, 122a and 122bis) (1941-1955). Navypedia. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).
- Roman Volkov, Andrew Brichevsky: Large submarine chasers – Project 122bis. RussianShips.info. [dostęp 2017-02-16]. (ang.).