Badanie eksperymentalne równoległe
Badanie eksperymentalne równoległe (ang. parallel study) – rodzaj badania klinicznego, w którym każdy jego uczestnik jest przypisany do jednej z obserwowanych grup, a obserwacja odbywa się równolegle[1]. Najprostszy rodzaj tego badania zawiera tylko dwie grupy porównawcze, chociaż może ich być więcej[2]. Grupy w badaniach równoległych mogą składać się z dwóch całkowicie odrębnych terapii (np. różnych leków), lub z różnych dawek tego samego leku. Jednym z głównych aspektów równoległego badania jest losowość – uczestnicy są przypisywani do grup na drodze randomizacji, która ma na celu zapewnienie, że wyniki są dokładne i mają niższe ryzyko błędu. W tego typu badaniach często stosuje się grupy kontrolne z wykorzystaniem placebo, lub aktywnej kontroli[3] np. leku referencyjnego o znanym działaniu[2].
Uczestnicy różnią się między sobą pod wieloma względami, m.in. przebiegiem choroby podstawowej czy reakcją na terapię, dlatego badanie w tym układzie wymaga zwykle dużej liczby uczestników, większej niż w badaniu naprzemiennym[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Duolao Wang, Ameet Bakhai: Clinical trials: A Practical Guide to Design, Analysis, and Reporting. Londyn: Remedica, 2006, s. 91. ISBN 1-9013-467-22.
- ↑ a b Janusz Wątroba: Statystyczne aspekty planowania i analizy wyników badań empirycznych w medycynie. statsoft.pl. [dostęp 2015-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-29)]. (pol.).
- ↑ Mary Foulkes: Study Designs, Objectives, and Hypotheses. Petersfield: Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, 2008.
- ↑ Ignazio Di Giovanna, Gareth Hayes: Principals of Clinical Research. Petersfield: Wrightson Biomedical Publishing, 2001, s. 107. ISBN 1-871816-45-9.
