Ballada o Renie (Tetmajer)
Ballada o Renie – utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera[1][2][3]. Utwór składa się ze strof czterowersowych pisanych wierszem amfibrachicznym[4]. Dwa pierwsze wersy są jedenastozgłoskowe, czterostopowe katalektyczne (sSssSssSssS), wers trzeci jest dwunastozgłoskowy z rymem wewnętrznym (sSssSssSssSs)[5], a wers trzeci ośmiozgłoskowy, trójstopowy katalektyczny (sSssSssS). Zwrotki rymują się w parach a/a/bb/c d/d/ee/c. Całość liczy piętnaście zwrotek.
- Co rano, gdy z powiek jej zgarnął się sen,
- Dziewczyna z tej wioski zbiegała nad Ren,
- Gdzie słońcem, co padło w wód szklannych zwierciadło
- Nurt wolny zielenił się lśniąc.
- I ciszej i ciszej Ren szumiał i bieg
- Wstrzymywał fal swoich, gdy weszła na brzeg,
- I lekka i biała w bieliźnie świetlała
- Objęta w blask złoty dwu słońc.
Utwór należy do poezji miłosnej i kończy się tragicznie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer. culture.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
- ↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865-1940). dzieje.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
- ↑ Tetmajer Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-01].
- ↑ Wiktor Jarosław Darasz. Amfibrach. „Język Polski”. 1-2, s. 105-111, 1999. Towarzystwo Milośników Języka Polskiego. ISSN 0021-6941. (pol.).
- ↑ Maria Grzędzielska: Recepcja form wierszowych Słowackiego w XIX w.. bazhum.muzhp.pl/media. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Przerwa Tetmajer: Poezye I. Wydanie trzecie. Archive.org, 1905. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
- Czesław Zgorzelski: Z dziejów polskiej ballady poromantycznej. bazhum.muzhp.pl. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).