Barbara Liskov

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Liskov
Ilustracja
Liskov w 2010
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1939
Los Angeles

Zawód, zajęcie

matematyk, informatyk

Barbara Liskov (ur. jako Barbara Jane Huberman 7 listopada 1939 w Los Angeles) – amerykańska informatyczka[1]. Jest profesorem na Massachusetts Institute of Technology[2]. Była jedną z pierwszych kobiet, które uzyskały doktorat z informatyki w Stanach Zjednoczonych i jest zdobywczynią nagrody Turinga. Sformułowała zasadę podstawienia.

Wczesne życie i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Liskov urodziła się 7 listopada 1939 w Los Angeles[3], jako najstarsza z czwórki dzieci Jane (z domu Dickhoff) i Mosesa Hubermana[4]. W 1961 roku ukończyła studia licencjackie na kierunkach matematyki i fizyki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Następnie aplikowała na studia magisterskie na kierunku matematyki na Berkeley i Princeton. W tamtym czasie Princeton nie przyjmował kobiet na ten kierunek[5]. Została przyjęta na Berkeley, jednak zdecydowała się przeprowadzić do Bostonu, by zacząć pracę w Mitre Corporation. To tam zainteresowała się komputerami i programowaniem. W Mitre przepracowała rok, a następnie objęła stanowisko programistki na Harvardzie, gdzie pracowała nad tłumaczeniami języków[5].

Wkrótce zdecydowała się powrócić do nauki i ponownie zaaplikowała na Berkeley, a także na Stanford i Harvard. W 1968 po ukończeniu Uniwersytetu Stanford została jedną z pierwszych kobiet w Stanach Zjednoczonych, która uzyskała doktorat z informatyki[6]. Na Stanfordzie pracowała z Johnem McCarthym nad sztuczną inteligencją[5]. Tematem jej pracy doktorskiej był program komputerowy symulujący gry końcowe w szachach[7].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów, Liskov wróciła do Mitre jako pracownik badawczy[1]. W Mitre prowadziła wiele znaczących projektów, takich jak system operacyjny Venus, mały, tani system operacyjny pozwalający na jednoczesne użytkowanie przez wielu użytkowników; zaprojektowanie i implementacja języka CLU; Argus, pierwszy język wysokiego poziomu, który wspierał implementację programów rozproszonych i zademonstrował technikę obietnic; Thor, obiektowy system baz danych. Razem z Jeannette Wing sformułowała definicję podtypowania, znaną jako zasada podstawienia Liskov.

Kieruje grupą metodologii programowania MIT, a obecnie skupia się na badaniu problemu bizantyjskich generałów i obliczeń rozproszonych[2].

Uznania i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Członkini Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk, Association for Computing Machinery oraz National Academy of Engineering.

W 2002 magazyn Discover wyróżnił Liskov jako jedną z 50. najważniejszych kobiet w nauce[8]. W 2004 została nagrodzona medalem Johna von Neumanna za fundamentalny wkład do rozwoju języków programowania, metodologii programowania oraz systemów rozproszonych[9]. 19 listopada 2005 wraz z Donaldem Knuthem otrzymała honorowy doktorat uczelni Politechniki Federalnej w Zurychu[10]. W 2018 roku otrzymała tytuł doktora honoris causa na Universidad Politécnica de Madrid[11].

W marcu 2009 roku otrzymała nagrodę Turinga za rok 2008[12]. Nagrodę umotywowano wkładem w projektowanie języków programowania oraz metodologii oprogramowania, która doprowadziła do rozwoju programowania obiektowego[13]. Liskov rozwinęła dwa języki programowania – CLU i Argus w latach 70 i 80. W 2012 została włączona do National Inventors Hall of Fame.

Barbara Liskov jest autorką trzech książek i ponad stu prac naukowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Barbara Liskov. amturing.acm.org, 2008. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  2. a b Barbara Liskov. pmg.csail.mit.edu. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  3. Top Prize. spectrum.mit.edu, 2009. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  4. Jane Siegel. legacy.com, 2010-01-24. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  5. a b c John Guttag: The electron and the bit: electrical engineering and computer science at the Massachusetts Institute of Technology, 1902–2002. MIT, Electrical Engineering and Computer Science Dept., 2005-01-01. (ang.).
  6. Barbara Liskov. engineergirl.org. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  7. A program to play chess end games. dtic.mil, 1968. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  8. The 50 Most Important Women in Science. discovermagazine.com, 2002-11-01. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  9. IEEE John von Neumann Medal Recipients. ieee.org. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  10. Honorary Doctors. inf.ethz.ch, 2006-03-22. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  11. Barbara Liskov, nueva doctora honoris causa por la UPM. eleconomista.es, 2018-08-06. [dostęp 2020-03-13]. (hiszp.).
  12. Top prize in computing goes to MIT professor. boston.com, 2009-03-10. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).
  13. Barbara Liskov Wins Turing Award. ddj.com, 2009-03-10. [dostęp 2020-03-13]. (ang.).