Barbara Napieralska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Napieralska
Pełne imię i nazwisko

Barbara Urszula Napieralska

Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1955
Grodzisk Wielkopolski

Zawód, zajęcie

działaczka związkowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Barbara Urszula Napieralska (ur. 8 kwietnia 1955 w Grodzisku Wielkopolskim) – polska działaczka związkowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka Technikum Energetycznego w Poznaniu[1]. W działalność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” zaangażowała się w 1980 w Wielkopolskich Zakładach Teleelektronicznych „Telkom-Teletra” im. Karola Świerczewskiego, gdzie pracowała jako kontroler jakości, była członkiem Tymczasowej Komisji Zakładowej i redagowała podziemne pismo zakładowe Rezonans[2]. W dniu wprowadzenia stanu wojennego w Polsce przystąpiła do pomocy represjonowanym na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie koordynowała akcję zbierania informacji o zatrzymaniach i internowaniach. Kolejnego dnia sama została internowana[2]. Przebywała w areszcie w Poznaniu oraz ośrodku w Gołdapi, gdzie podjęła głodówkę w geście protestu przeciwko nieudzieleniu internowanej ze Szczecina przepustki na pogrzeb syna[2]. Od lipca 1982 do marca 1984 kontynuowała działalność związkową, po czym ponownie została zatrzymana, między innymi pod zarzutem kolportażu podziemnych wydawnictw[1]. Postępowanie dotyczące jej osoby umorzono 21 lipca 1984 na mocy amnestii, jednak po wyjściu z aresztu zwolniono ją z pracy w poznańskich zakładach Teletra, a w 1988 Kolegium ds. Wykroczeń ukarało ją za uczestnictwo w niezależnych manifestacjach[1].

W latach 1990–2018 pracowała w Zarządzie Regionu NSZZ „Solidarność” Wielkopolska, a w okresie 2010–2014 była członkiem rady programowej Tygodnika Solidarność[1].

Jest wiceprezesem poznańskiego oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej[1].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]