Barbara Rosenkranz
.jpg) Barbara Rosenkranz (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1958 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Alma Mater | |
Barbara Rosenkranz z domu Schörghofer[1] (ur. 20 czerwca 1958 w Salzburgu) – austriacka polityk, posłanka do landtagu Dolnej Austrii oraz do Rady Narodowej, kandydatka Wolnościowej Partii Austrii w wyborach prezydenckich w 2010.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1976 zdała egzamin maturalny, po czym podjęła studia z historii i filozofii na Uniwersytecie Wiedeńskim. Magisterium z historii uzyskała w 2018[2]. Zawarła związek małżeński z Horstem Rosenkranzem, który działał w później zdelegalizowanej partii NDP, odwołującej się do narodowego socjalizmu. Matka dziesięciorga dzieci, nie pracowała zawodowo, zajmując się domem.
Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Wolnościowej Partii Austrii (FPÖ). W latach 1993–2002 oraz ponownie krótko w 2013 była posłanką do landtagu Dolnej Austrii. W latach 1995–2005 zasiadała w radzie gminy targowej Harmannsdorf[1]. W ramach FPÖ pełniła funkcje zastępczyni przewodniczącego (1996–2003) i przewodniczącej (2003–2013) struktur krajowych w Dolnej Austrii. W latach 2001–2002 kierowała klubem poselskim w landtagu[2]. W latach 2002–2008 i 2013–2017 sprawowała mandat deputowanej do Rady Narodowej[2]. Od 2008 do 2013 wchodziła w skład rządu krajowego Dolnej Austrii, w którym odpowiadała za prawo budowlane i ochronę zwierząt[1][3].
W 2010 z ramienia FPÖ wystartowała w wyborach prezydenckich. Jej kandydatura była krytykowana m.in. przez kardynała Christopha Schönborna i przedstawicieli austriackiej społeczności żydowskiej, wskazujących na kontrowersyjnej poglądy kandydatki. W wyborach z wynikiem 15,2% głosów zajęła 2. miejsce (za Heinzem Fischerem, który uzyskał reelekcję w I turze)[4]. W 2017 Barbara Rosenkranz odeszła z FPÖ i dołączyła do nowo powstałej formacji Freie Liste Österreich[5].
Poglądy[edytuj | edytuj kod]
Swoje poglądy Barbara Rosenkranz określiła jako narodowo-konserwatywne. Krytykowała przynależność Austrii do Unii Europejskiej. Zadeklarowała się jako przeciwniczka legalizacji związków homoseksualnych i adopcji dzieci przez pary homoseksualne, krytykowała działalność feministek. Opowiedziała się za ograniczeniem imigracji, a także za zniesieniem ustawodawstwa antynazistowskiego. Była jedyną deputowaną, która głosowała przeciwko ratyfikacji traktatu lizbońskiego.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Rosenkranz, MenschInnen. Gender Mainstreaming – Auf dem Weg zum geschlechtslosen Menschen, Graz: Ares-Verlag, 2008, ISBN 978-3-902475-53-4.
- Barbara Rosenkranz, Wie das Projekt EU Europa zerstört – Eine überzeugte Europäerin rechnet ab, Graz: Ares-Verlag, 2014, ISBN 978-3-902732-22-4.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Biographisches Handbuch des NÖ Landtages und der NÖ Landesregierung 1921 – dato, landtag-noe.at [zarchiwizowane 2018-07-21] (niem.).
- ↑ a b c Barbara Rosenkranz, MA [online], parlament.gv.at [dostęp 2023-03-30] (niem.).
- ↑ Konstituierende Sitzung der NÖ Landesregierung [online], ots.at, 11 kwietnia 2008 [dostęp 2023-03-30] (niem.).
- ↑ Bundespräsidentenwahl vom 25. April 2010, Endergebnis unter Einbeziehung der Stimmen aus Wahlkarten, die zur Briefwahl verwendet worden sind, bmi.gv.at [zarchiwizowane 2011-05-18] (niem.).
- ↑ Freie Liste Österreich: Barbara Rosenkranz wird Spitzenkandidatin [online], derstandard.at, 27 sierpnia 2017 [dostęp 2023-03-30] (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bartosz T. Wieliński, Brunatni chcą prezydentury [online], wyborcza.pl, 18 marca 2010 [dostęp 2023-03-30].