Barberiusz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barberiusz
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Pierwsza wzmianka

1607

Barberiuszpolski herb szlachecki, z indygenatu.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu błękitnym podkowa złota z zaćwieczonym takimż krzyżem kawalerskim między trzema takimiż gwiazdami (2 nad 1).

Klejnot: Chart srebrny z obrożą złotą, wspięty.

Labry błękitne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Zatwierdzony Wilhelmowi Barberiusowi w roku 1607[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Barberiusz-Barberius.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, t.2, str. 15

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich, tom 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]