Bartłomiej Beniowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bartłomiej Beniowski
Data urodzenia

1800

Data śmierci

1867

Bartłomiej Beniowski (ur. ok. 1800 w Berdyczowie[1], zm. 29 marca 1867 w Londynie[2]) – lekarz, major wojsk polskich, uczestnik powstania listopadowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował medycynę w Wilnie[1]. Powstanie listopadowe zastało go w armii rosyjskiej. W czasie bitwy pod Kuflewem 25 kwietnia 1831 roku przeszedł na stronę polską[1]. W armii polskiej był kapitanem 4. pułku ułanów. W 1831 roku udał się na emigrację do Francji, już jako major.

W 1833 został wysłany do Egiptu, gdzie z ramienia Komitetu Narodowego Emigracji Polskiej miał nawiązać kontakty z Muhammadem Alim i uzyskać jego zgodę na zatrudnienie polskich oficerów w wojsku egipskim[3]. Misja zakończyła się niepowodzeniem, a Beniowski po powrocie z Egiptu zamieszkał w Anglii[2]. Utrzymywał kontakty z lożami masońskimi w Londynie - „mason major Bartłomiej Beniowski”. Pamiątki po nim znajdowały się w słynnych zbiorach masoń­skich Tadeusza Stanisława Wróblewskiego, jedna z nich - wstęga mistrza ma­sońskiego - przechowywana jest dzisiaj w Narodowym Muzeum Litwy (Lietuvos nacionalinis muziejus)[4].

Był działaczem radykalnych organizacji emigracyjnych w Anglii. Związany z ruchem czartystów, prowadził szkolenie wojskowe ich oddziałów.

Był uczestnikiem nieudanego robotniczego powstania w Newport.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Śliwa 2019 ↓, s. 14.
  2. a b Śliwa 2019 ↓, s. 15.
  3. Śliwa 2019 ↓, s. 14-15.
  4. Reda Griškaitė, Dzienniki Emilii z Beniowskich Wróblewskiej, „Pamiętnik Literacki, s. 99” (1), 2017, DOI10.18318/pl.2017.1.5, ISSN 0031-0514 [dostęp 2023-04-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]