Bartosz Konitz
 Bartosz Konitz w barwach Wisły Płock (2015) | |||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
30 grudnia 1984 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
195 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja |
środkowy rozgrywający | ||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
17 | ||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Bartosz Konitz (ur. 30 grudnia 1984 w Obornikach) – polski piłkarz ręczny, środkowy rozgrywający, od 2017 zawodnik niemieckiego VfL Eintracht Hagen.
Reprezentant Holandii (2003–2012), a następnie Polski (2015–2016). Uczestnik mistrzostw Europy w Polsce (2016).
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Początkowo grał w holenderskim Red Rag Tachos Waalwijk[1]. W sezonie 2003/2004 został wybrany najbardziej utalentowanym graczem w Holandii, a w 2005 zajął 3. miejsce w plebiscycie na najlepszego zawodnika kraju[2][3]. W sezonie 2005/2006, w którym rozegrał 22 mecze i zdobył 181 goli, został królem strzelców Eredivisie[4]. W sezonie 2005/2006 wystąpił również w dwóch spotkaniach 2. rundy Pucharu Zdobywców Pucharów, w których rzucił 15 bramek[5].
W latach 2006–2010 był zawodnikiem Vive Kielce, z którym zdobył dwa mistrzostwa Polski i dwa Puchary Polski. W ciągu czterech sezonów rozegrał w polskiej lidze w barwach Vive 110 meczów, w których rzucił 300 bramek[6]. W sezonie 2009/2010 wystąpił ponadto w 12 spotkaniach Ligi Mistrzów, w których zdobył siedem goli[5]. W maju 2010 przedłużył o rok kontrakt z Vive, jednak w sierpniu 2010 odszedł z klubu[7].
Od połowy września do końca grudnia 2010 był zawodnikiem TuS N-Lübbecke, w którego barwach rozegrał w Bundeslidze 14 meczów i zdobył sześć goli. Następnie przez półtora roku był zawodnikiem DHC Rheinland, w którym rozegrał 42 spotkania i rzucił 170 bramek[8]. W latach 2012–2015 był zawodnikiem Pogoni Szczecin, w której rozegrał w Superlidze 81 meczów i zdobył 390 goli[6] (był obok Wojciecha Zydronia najlepszym strzelcem szczecińskiego zespołu).
W 2015 przeszedł do Wisły Płock, z którą podpisał roczny kontrakt. W sezonie 2015/2016 rozegrał w Superlidze 15 meczów i zdobył 25 goli[6]. Ponadto wystąpił w 10 spotkaniach Ligi Mistrzów, w których rzucił pięć bramek[5]. W lutym 2016 na jednym z treningów odnowił się mu uraz barku, który uniemożliwił mu występy w kolejnych miesiącach[9]. W 2016 powrócił do Pogoni Szczecin, w której w sezonie 2016/2017 rozegrał 29 meczów i zdobył 97 goli[10].
W 2017 przeszedł do VfL Eintracht Hagen, z którym podpisał dwuletni kontrakt[10]. W sezonie 2017/2018 rozegrał w 2. Bundeslidze 35 meczów i zdobył 119 goli[8].
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
W reprezentacji Holandii zadebiutował 31 października 2003 w meczu z Danią. Po raz ostatni w holenderskich barwach wystąpił 14 stycznia 2012 w meczu z Estonią (29:28) w ramach kwalifikacji do mistrzostw świata w Hiszpanii (2013). Łącznie w latach 2003–2012 rozegrał w kadrze Holandii 71 spotkań i zdobył 213 goli[11][12].
W reprezentacji Polski zadebiutował 7 listopada 2015 w wygranym meczu z Rosją (27:21), w którym zdobył jednego gola[13]. W grudniu 2015 uczestniczył w turnieju towarzyskim Christmas Cup we Wrocławiu, a w styczniu 2016 w turnieju towarzyskim w hiszpańskim Irun. Również w styczniu 2016 wystąpił w mistrzostwach Europy w Polsce, podczas których rozegrał siedem meczów i rzucił siedem goli[14]. Rozegrane 29 stycznia 2016 podczas ME spotkanie ze Szwecją (26:24), w którym zdobył pięć goli, było jego ostatnim występem w narodowych barwach.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Syn szczypiornisty Piotra Konitza, w latach 80. zawodnika Grunwaldu Poznań i Pogoni Zabrze oraz reprezentanta Polski[1]. W wieku czterech lat wyjechał z rodzicami do Holandii[15]. Żonaty z Kristin Konitz (z domu Vendeloo), która uprawiała piłkę ręczną w KSS-ie Kielce.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
- Vive Kielce
- Indywidualne
- Król strzelców Eredivisie: 2005/2006 (181 bramek; Red Rag Tachos Waalwijk)[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Paweł Kotwica: Szesnastu i syn trenera. echodnia.eu, 10 lipca 2006. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ De beste handballers en handbalsters van 2003/2004. handbalstartpunt.nl. [dostęp 2019-01-01]. (niderl.).
- ↑ De beste handballers en handbalsters van 2004/2005. handbalstartpunt.nl. [dostęp 2019-01-01]. (niderl.).
- ↑ a b Konitz w Vive. vive.zetonet.pl, 16 maja 2006. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ a b c Bartosz Konitz. eurohandball.com. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
- ↑ a b c Bartosz Konitz. handballnews.pl. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ Łukasz Wojtczak: Bartosz Konitz odchodzi z Vive!. sportowefakty.wp.pl, 18 sierpnia 2010. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ a b Bartosz Konitz. dkb-handball-bundesliga.de. [dostęp 2019-01-01]. (niem.).
- ↑ Kamil Kołsut: Bartosz Konitz nie zagra do końca sezonu!. sportowefakty.wp.pl, 17 lutego 2016. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ a b Krzysztof Kempski: Bartosz Konitz odchodzi z Pogoni. Zagra w Niemczech. sportowefakty.wp.pl, 12 czerwca 2017. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ Hieronder vindt u de selectie van het Nationaal Team Heren. handbal.nl. [dostęp 2019-01-01]. (niderl.).
- ↑ Bartek Konitz debuteert bij EK in Polen. handbal.nl. [dostęp 2019-01-01]. (niderl.).
- ↑ Rosja pokonana, Polacy meldują się w finale. zprp.pl, 7 listopada 2015. [dostęp 2019-01-01].
- ↑ Raport z mistrzostw Europy 2016 w Polsce. eurohandball.com. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
- ↑ Waldemar Zawołowicz: Bartosz Konitz w maju zadebiutuje w kadrze. przegladsportowy.pl, 24 marca 2015. [dostęp 2019-01-01].
|
