Batalion ON „Żnin”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
18.09.1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Stanisław Wultański |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
Żniński Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Żnin”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Organizacja i formowanie[edytuj | edytuj kod]
Batalion sformowany został wiosną 1939, w składzie Chełmińskiej Brygady ON, na podstawie etatu batalionu ON typ „S”.
Jednostką administracyjną i mobilizującą dla Żnińskiego batalionu ON był 62 pułk piechoty w Bydgoszczy.
W trakcie organizacji pododdziału zakładano, że wraz z wągrowieckim i Bydgoskim batalionem ON utworzy Kujawską Brygadę ON. Dotychczasowa 3. kompania Kcyńskiego batalionu ON stacjonująca w Żninie została włączona do Żnińskiego batalionu ON, jako 1 kompania.
W kampanii wrześniowej jednostka walczyła w składzie 26 Dywizji Piechoty, a od 10 września w składzie Zgrupowania płk. Stanisława Siudy (Poznańska Brygada ON).
Obsada personalna i organizacja batalionu[edytuj | edytuj kod]
Obsada personalna batalionu[edytuj | edytuj kod]
- dowódca – mjr Stanisław Wultański[1][2][3]
- adiutant - ppor. rez. Stanisław Kuczkowski[4]
- dowódca oddziału (plutonu łączności) - NN
- dowódca plutonu ppanc. - NN
- dowódca plutonu broni towarzyszącej - NN
- dowódca drużyny pionierów - NN
- dowódca 1 kompanii km „Żnin” – por. Julian Soleżyński[5][6]
- dowódca I plutonu strzeleckiego – ppor. rez. Henryk Kazimierz Lisiak[5][7][8][9]
- dowódca II plutonu strzeleckiego – ppor. rez. Marian Edward Ratajski[10]
- dowódca I plutonu km – NN
- dowódca II plutonu km – ppor. rez. Alfons Joachimowski[5][11]
- szef kompanii – st. sierż. Józef[potrzebny przypis] Marciniak[5]
- dowódca 2 kompanii km „Rogowo” – por. rez. kontr. Czesław Pluciński[12]
- dowódca 3 kompanii km „Janowiec” – kpt. Jan Mikołajczak[16]
Organizacja batalionu[edytuj | edytuj kod]
Batalion sformowany jako typu „S” odpowiadał w uproszczeniu częściowo organizacji batalionu km i br. tow. wojska regularnego. Był najsilniejszym typem batalionu formowanym w strukturach ON. Przewidziany był do obrony umocnionego odcinka obrony w oparciu o fortyfikacje stałe lub polowe. Powinien etatowo liczyć: 4 oficerów zawodowych, 16 oficerów rezerwy, 9 podoficerów zawodowych 129 podoficerów rezerwy 386 szeregowców rezerwy. łącznie 545 żołnierzy. Etatowo przewidziano uzbrojenie: 50 pistoletów,264 karabinki, 186 karabinów, 18 ckm, 2 moździerze i 3 armaty ppanc.[21].
Organizacja batalionu przewidywała:
- dowódca batalionu
- poczet dowódcy batalionu
- drużyna gospodarcza
- oddział (pluton) łączności
- drużyna pionierów,
- pluton broni towarzyszącej
- pluton przeciwpancerny
- trzy kompanie karabinów maszynowych w składzie:
- dowódca kompanii
- poczet dowódcy kompanii
- drużyna gospodarcza
- dwa plutony strzeleckie
- dwa plutony karabinów maszynowych[22].
Uzbrojenie (faktyczne)[edytuj | edytuj kod]
- 18 ciężkich karabinów maszynowych[23]
- 3 działka ppanc. 37 mm
- 2 moździerze 81 mm[23]
- 186 karabinów[23]
- 264 karabinki[23]
- 50 pistoletów[23]
- 10 rakietnic,
- prawdopodobnie też po mobilizacji do każdej kompanii dodano po 4 rkm wz. 15 Chauchat (po 2 na pluton strzelecki)[24].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pindel 1979 ↓, s. 50.
- ↑ Bauer i Polak 1982 ↓, s. 495.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 198-207.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 208-210.
- ↑ a b c d Böhm 1996 ↓, s. 179.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 216-218.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 196.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 218-221.
- ↑ LISIAK Henryk Kazimierz [online], Bohaterowie 1939 [dostęp 2023-03-24].
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 221-222.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 222-224.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 225-226.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 227.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 248.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 228-229.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 233.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 234-236.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 236-237.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 237.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 238-240.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 84-85.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 88-89.
- ↑ a b c d e Andrzej Konstankiewicz, Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939, Lublin: Wydaw. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2003, s. 248, ISBN 83-227-1944-2, OCLC 830495484.
- ↑ Kwiatkowski 2014 ↓, s. 113.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eligiusz Kwiatkowski: Żniński Batalion Obrony Narodowej 1939. Żnin: KRD s.j. Rajmund Karolak, Dariusz Zieliński, 2014. ISBN 978-83-63779-10-8..
- Tadeusz Böhm: Bataliony Obrony Narodowej w Wielkopolsce w latach 1936-1939 i ich rola w Kampanii Wrześniowej. Poznań: Sorus, 1996. ISBN 83-87133-01-9.
- Kazimierz Pindel, Obrona narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia Poznan w wojnie obronnej 1939. Wydawn. Poznanskie, 1982. ISBN 83-210-0385-0.
- Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wydanie II poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.