Dąbrowska Półbrygada Obrony Narodowej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Wiktor Eichler |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Dąbrowska Półbrygada Obrony Narodowej – półbrygada piechoty Wojska Polskiego II RP.
Latem 1939 roku ze składu 21 Dywizji Piechoty Górskiej wyłączony został 1 pułk Strzelców Podhalańskich i podporządkowany dowódcy 1 Brygady Górskiej Strzelców. Jego miejsce, w organizacji wojennej 21 DPG, zajął 202 rezerwowy pułk piechoty ze składu 55 Rezerwowej Dywizja Piechoty.
W celu uzupełnienia wojennego składu 55 DP (rez.) 2 sierpnia 1939 roku Biuro do Spraw Jednostek Obrony Narodowej MSWojsk. wydało rozkaz L.183/org. w sprawie sformowania, w terminie do 15 sierpnia 1939 roku, Dąbrowskiej Półbrygady ON. Nowo powstała jednostka podporządkowana została dowódcy Górnośląskiej Brygady Obrony Narodowej. Dowództwo półbrygady z kwatermistrzostwem i oddziałem łączności utworzone zostało w Maczkach, pluton przeciwpancerny w Strzemieszycach, natomiast trzy bataliony ON typu IV w Dąbrowie Górniczej, Chrzanowie i Olkuszu. Według niektórych autorów bataliony ON "Dąbrowa Górnicza" i "Olkusz" miano formować w/g etatu typ II, a batalion ON "Chrzanów" w/g etatu nr III[a][1][2]. 7 VIII wyznaczono, dowódcę półbrygady, dwóch oficerów sztabu półbrygady i dowódców batalionów, pozostałych 16 oficerów zawodowych rekrutujących się z instytucji szkolnictwa wojskowego przydzielono 30 VIII 1939 r. z natychmiastowym terminem stawiennictwa[3]. Z chwilą zarządzenia mobilizacji alarmowej półbrygada przeformowana została w 204 pułk piechoty, który wszedł w skład 55 DP.
Organizacja pokojowa i obsada personalna
- Dowództwo Dąbrowskiej Półbrygady ON → dtwo 204 pp (rez.)
- dowódca - ppłk Wiktor Eichler
- Dąbrowski batalion ON - mjr Stanisław Tomaszewski → I/204 pp (rez.)
- Chrzanowski batalion ON - kpt. Tadeusz Stawicki → II/204 pp (rez.)
- Olkuski batalion ON - kpt. Leopold Schönfeld→ III/204 pp (rez.)
- pluton przeciwpancerny → kppanc 204 pp (rez.)
- oddział łączności → kł 204 pp (rez.)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiedza o organizacji Dąbrowskiej Półbrygady ON zorganizowanej tj. dowództwa i oddziału łączności według etatu nr 2 typu II, plutonu przeciwpancernego ON nr etatu 10 wynika z załącznika nr 1 wyżej wskazanego rozkazu nr L. 183 z 2 VIII 1939, opublikowanego w książce K. Stepana i A. Wesołowskiego, Warszawa 2019. Nazwa załącznika „Skład organizacyjny i dyslokacja Dąbrowskiej Półbrygady ON”. Dodatkowo w tej tabeli-załączniku wskazany jest „Skład osobowy w/g L.1600/Tj.O.N.39”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skupień i Śliwa 2020 ↓, s. 18-19.
- ↑ Stepan i Wesołowski 2019 ↓, s. 138.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXLIII.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Tadeusz Jurga, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939. Organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad, tom 7, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1975
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Piotr Skupień, Adam Śliwa: 55 Dywizja Piechoty Rezerwowa. seria Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918-1939 tom nr 45. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020. ISBN 978-83-8164-328-3.
- Kamil Stepan, Andrzej Wesołowski: To proste - będziemy się bić. Polskie przygotowania obronne (marzec-sierpień 1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego, 2019. ISBN 978-83-8098-697-8.