Bateria aluminiowo-jonowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bateria aluminiowo-jonowa – bateria wynaleziona przez naukowców z Uniwersytetu Stanforda, składająca się z aluminiowej anody o ujemnym ładunku i grafitowej katody o ładunku dodatnim. Ogniwo baterii powstałe z połączenia aluminium i grafitu wytrzymuje 7500 cykli ładowania[1].

Bateria nie jest łatwopalna dzięki jonowemu elektrolitowi ze specjalnej soli, która w pokojowej temperaturze występuje w stanie ciekłym. Napięcie wynosi maksymalnie 2 V[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • 21 wiek, rocznik VIII, nr 12, grudzień 2015